I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 473 [= LPGP 555-556]); Fregonese (2007: 131); Littera (2016: II, 11).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 23); Braga (1878: 8-9); Carter (2007 [1941]: 140); Machado & Machado (1950: II, 253); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2018b: III, 403).
1 Muito ando] vito ando A : Muytando BV; meu] men B; coraçon] cora / con A : corazon V 3 allur] alur A 4 si Deus me] sedeꝯ mj B : se deꝯ mi V 5 de] e A; nulla] uulha B 6 e] om. V; sen] se V 8 vez] nez B 13 mi] mb V; vez] nez V 14 mia] ma V; quitei] qⁱcey B 16 me] mj B : mi V 20 morrerei] moirerey B; perderei] perdey V
1 Muito] Muit(o) Michaëlis : Muyt’ Fregonese 4 si] se Fregonese; me] mi Fregonese 13 avẽo] aveo Littera 16 me] mi Fregonese 17 vós] vos Littera 18 allur] albur Littera
(I) Ando moi triste no meu corazón porque sei que moi cedo me terei de separar de vós, señora, e ir morar a outro lugar; e diso sentirei pesar, así Deus me perdoe, por me afastar de vós sen motivo e ir morar a outro lugar sen o voso ben, (II) porque sei que hei de sufrir tal coita cal sufrín xa outra vez, miña señora; e despois que eu me for, non haberá outra saída a iso (pola) que non teña que sentir un gran pesar por me afastar de vós sen motivo e ir morar a outro lugar sen o voso ben, (III) porque xa me pasou así outra vez, miña señora fermosa, que me afastei de vós e morei noutro lugar contra a miña vontade; mais este moi gran pesar me será, por me afastar de vós sen motivo e ir morar a outro lugar sen o voso ben.
(1) E cando eu me afaste de vós, por iso ou morrerei ou perderei a razón.
Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10a 10C 10C + 10c 10c (= RM 160:151)
Encontros vocálicos: 1 Muito‿ando; 4 -mi-‿á; 13 mi‿avẽo
Sobre o carácter de verdadeira cantiga ateúda atá a fiinda desta composición, con estrofas ligadas causalmente coas conxuncións porque e ca, véxase nota á cantiga 15. No entanto, só Fregonese liga as estrofas I-II, fronte a Michaëlis e Littera que editan a cantiga con autonomía sintáctica de todas as cobras.
En V aparece a variante ma para o posesivo feminino átono. En principio, ma sería tamén unha forma correcta para o posesivo átono feminino (véxase nota a 104.18). Porén, débese advertir que, en xeral, a forma ma é produto dun erro de copia, como mostran as varias leccións <m\h/a> ou <m\h/as> dos apógrafos italianos: 599.13, 678.8, 966.8, 984.1, 1009.1, 1297.1. Para alén disto, en xeral a forma ma(s) aparece só nun dos cancioneiros, fronte aos restantes testemuños manuscritos coa forma <mia> ou <mha>: B vs. A (190.r1 na estrofa II, 197.9), AB vs. V (403.14, 404.1), V vs. B (505.3, 506.13 e 21, 554.10, 556.9, 557.17, 604.r2, 605.4 e 10, 609.1, 625.1, 636.1, 794.9, 859.3, 887.5 e r1 nas estrofas I-III, 966.8, 970.12, 992.3, 1000.16, 1002.r2 na estrofa III, 1165.r2 na estrofa I, 1453.4 e 7, 1457.3, 1459.r1 e r2 na estrofa II, 1468.1, 1469.2, 1470b.6, 1483.r), AV vs. B (887.5 e r1 nas estrofas I-III), e B vs. V (548.5, 632.1, 634.13, 645.9, 690.1, 1363.r2 na estrofa II).
Fem servir cookies de tercers amb finalitats analítiques per poder conèixer els hàbits de navegació (per exemple, les pàgines visitades). Tingueu en compte que, si accepteu les cookies de tercers, haureu d'eliminar-les de les opcions del navegador o del sistema ofert per tercers.
Feu clic al botó corresponent per acceptar o rebutjar les cookies: