267 [= Tav 79,37 (= 157,30)]

Meus amigos, que sabor averia

Joan Soarez Coelho

Notas

Texto

• 2

  Non parece axeitada a representación gráfica da de Michaëlis para o encontro entre a preposición de e o artigo do sintagma que constitúe o CD pola deslocación sintáctica de elementos («que sabor averia / de dizer a mui gran coita’n que vivo») que aconsella unha grafía d’a.

  Por outra parte, neste verso comparece a preposición en nunha crase coa voz anterior (habitualmente coita e dia), tal como se rexistra esporadicamente no corpus; en calquera caso, esta crase ten unha maior presenza no Cancioneiro da Ajuda, que nalgúns casos a presenta fronte a B, que mantén a integridade de en (87.3, 133.15, 279.r1, 306.10) ou que, alternativamente, omite a preposición (70.28, 89.19, 199.14). Véxanse tamén 28.14, 43.20, 59.3, 60.7, 83.19, 133.2, 138.7 e 9, 141.9, 154.r1 e r3, 155.7, 263.6, 267.2, 270.19, 282.8, 388.5, 390.2, 395.7, 460.4, 465.10, 804.7, 1062.10, 1080.1, 1145.23 e 1420.11. Cfr. nota a 6.4.

• 3

  O lapso de copia en A (introduciría unha evidente hipermetría) debe provir da frecuencia do sintagma querria ~ queria ora ~ agora (véxanse, por exemplo, 406.4, 490.1, 1406.1, 1608.1).

• 4

  A locución conxuntiva e pero, de valor concesivo (‘aínda que’), é de uso regular ao longo de corpus –cómpre sinalar, non obstante, que en bastantes ocasións é posíbel optar entre e pero ou a secuencia de copulativa + adversativa (e, pero).

• 4-5

  Nótese a puntuación diverxente nas outras edicións da cantiga, que organizan o discurso de modo diferente. Eis a versión michaëliana¹ :
          e pero direi vos, como querria,
          se Deus quisesse, dizê’-lo: assi
          que ouvessen todos doo de min...
  E nótese que aínda teriamos outra posibilidade de segmentación do discurso a través da puntuación:
          e pero direi-vos como querria,
          se Deus quisesse: dize-lo assi
          que ouvessen todos doo de min...

• 8

  A forma <sancta> constitúe un latinismo gráfico similar a outros do tipo <et> e, <monstrar> mostrar etc. Cfr. nota a 65.7.

• 10

  Non segmentamos a preposicón a na perífrase verbal tornar + infinitivo (cf. per que eu torne na terr’a viver) polo feito de a ausencia da preposición ser maioritaria nesta perífrase no corpus trobadoresco profano.

• 17

  O segundo a é a preposición de enlace na perífrase cuidar + a + poder (véxase nota a 74.17). Isto é: ‘u eu a cuidass(e) a poder veer’.

• 21

  A combinación do indefinido al co relativo quanto, tanto en al quanto (784.18), como en quanto ... al (227.6) e, sobre todo, quant’al (89.24, 134.13, 215.7 e 9, 267.21, 416.20, 447.5, 1045.20, 1195.16 e 1327.16) constitúe unha locución indefinida relativa co significado de ‘todo aquilo que, todo canto’.