267 [= Tav 79,37 (= 157,30)]: Joan Soarez Coelho «Meus amigos, que sabor averia» [A 159]

Transcrición paleográficaImprimir

A


  [M]eus amigos que sabor aueria
  da mui gran coitan que uiuo dizer.
  en un cantar que querria ora1 fazer
  e pero direi uos como quer ria. se
  deus quisesse dizelo assi que ou
  ues sen todos do o demi(). e nō
  soubessen por quen me dizia.
   
  [E] por esto rogo sancta maria
  que ma iud y e que me de poder
  per que eu torne na terra uiuer
  u mia sēnor ui en tan graue dia.
  sen outras coitas que de pois soffri
  ca nō uiuera ren do que uiui
  se nō cuidando com y tornaria.
   
  Mas catiuueu de mellor q̄ q̄rria
  de poder eu na terra guareçer
  u a cuidasseu apoder ueer.
  dos mil dias uā uez en un dia
  ia eu est ouue perdi o per min.
  mas tan mal dia ante nō perdi.
  os ollos equant al no mūd auia.
   
fijda [C]a par deus mēor mingua me faria.2
  1. ^

    Tanto este vocábulo como o precedente parecen escritos sobre raspadura.

  2. ^

    Fiinda con disposición similar á da primeira cobra da cantiga.