I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 239-240); Spampinato Beretta (1987: 77-78 [= LPGP 296]); Littera (2016: I, 317-318).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 99); Carter (2007 [1941]: 70); Machado & Machado (1949: I, 375-376); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2018a: II, 215).
III. Antoloxías: Nunes (1932: 10-11); Piccolo (1951: 75-76); Torres (1977: 273); Diogo (1998: 103-104).
1 Quen vos] uen uus A; dizer, mia sennor] mha senhʳ dizer B 3 vós] uus A; vos] {uos} A : om. B 6 niun] ne huū B 7 quant’al] quanteal B 12 me] mj B 13 me] mj B 16 mí] mj̄ B 17 fezesse assi] fezessassy B 18 verri’aqui] ueiria qⁱ B 19 m’iria] meria B 20 amasse outra] ama ssoutra B 21 máis] (molher) mays B; que] om. B 22 que] ue A : Q B; queira] q̄ra B 23 vós] uo B 24 me] mj B
1 vos] vus Michaëlis, Spampinato Beretta 3 vós ... vos] vos ... vus Michaëlis : vus ... vos Spampinato Beretta : vós ... [e] Littera 6 niun] nẽum Littera 13 dé] dê Michaëlis, Spampinato Beretta, Littera 16 vos] vus Michaëlis, Spampinato Beretta 17 fezesse] fezess(e) Michaëlis 18 verri’aqui] verria ‘qui Michaëlis, Spampinato Beretta 20 amasse] amass(e) Michaëlis
Esquema métrico: 3 x 8a 8b 8b 8c 8c 8d 8d + 8a 8a 8d (= Tav 199:4)
Encontros vocálicos: 17 fezesse‿assi; 20 amasse‿outra
Para alén da correcta lección de A, a rima indica o lapso de copia en B, con inversión da orde de elementos no verso: nas cantigas profanas existen diversas pasaxes en que existe unha inversión (errada) de elementos na secuencia final de verso, delatada pola rima (véxase para outros casos similares 383.12, 421.18, 590.3, 626.14, 688.20, 796.5, 938.16-17, 1185.5 etc.).
Como noutras ocasións, é obvio o erro de A ao presentar a forma átona <uus> como segundo termo da frase comparativa, que esixe unha forma tónica (presente en B). No relativo ao texto ofrecido por Littera, non é xustificábel a emenda textual que substitúe o pronome pola conxunción copulativa.
A combinación do indefinido al co relativo quanto, tanto en al quanto (784.18), como en quanto ... al (227.6) e, sobre todo, quant’al (89.24, 134.13, 215.7 e 9, 267.21, 416.20, 447.5, 1045.20, 1195.16 e 1327.16) constitúe unha locución indefinida relativa co significado de ‘todo aquilo que, todo canto’.
A preposición a non existe na expresión amar máis ca mi(n)/sí (nen al), moi frecuente no corpus trobadoresco (44.13, 102.17, 140.8 e 10, 200.5 etc.), a pesar de, aparentemente, o pronome tónico esixir a presenza do enlace. Neste sentido, téñase en conta que os pronomes persoais tónicos poden aparecer sen preposición en numerosas pasaxes trobadorescas (véxase Glosario, s.v. mí, func. 2). Véxase nota a 861.14. Cfr. nota a 177.22 e 243.16.
A locución adverbial de dur (tamén en 1128.9) é variante formal do adverbio a dur, de orixe provenzal, é variante de a dur ‘dificilmente, apenas’ (47.15, 237.8, 592.3, 712.3).
Por outra parte, a representación gráfica verri’aqui da crase entre verria e aqui parece máis axeitada do que verria ‘qui (Michaëlis e Spampinato), para alén de ser directa transcrición da lección <uerri aqui> de A (cfr. <ueiria qⁱ> en B). Sobre a variante aferética ‘qui do adverbio aqui véxase nota a 140.21.
A lección de B (<nēmeria partir>), permitiría unha edición alternativa deste verso: nen m’er ia partir (‘nin tampouco me ía partir’).
Esporadicamente existe variación entre A e B no relativo ás formas do presente subxuntivo de querer, con certa preferencia de B pola manutención das formas etimolóxicas (< quaeram, quaeras etc.) face á presenza das formas analóxicas xerais (queira, queiras etc.) en A (véxase tamén 73.16, 87.18, 200.21).
Anterior
