I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 142); Minervini (1974: 43-44 [= LPGP 109]); Littera (2016: I, 109).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 73); Carter (2007 [1941]: 41-42); Machado & Machado (1949: I, 273); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2017: I, 155).
III. Antoloxías: Nunes (1932: 7).
1 como ando coitado d’amor] comando cuytado B 3 lle] lhi B 5 lle] lhi B 6 lle] lhi B 7 lle] lhi B 8 lle] lhi B 10 qua[n]do] quado A 12 lle] lhi B
1 como ando coitado] com’ando cuytado Minervini : com’ando coitado Littera 2 a] à Minervini 3 lle] lhi Minervini, Littera 5 lle] lhi Minervini 6 lle] lhi Minervini 7 lle] lhi Minervini, Littera 8 lle] lhi Minervini, Littera 10 lle] lhi Minervini 11 m’oirá] moira [eu] Michaëlis 12 lle] lhi Minervini, Littera 13 lle] lhi Minervini, Littera 15 lle] lhi Minervini
Esquema métrico: 3 x 10a 10a 10B 10B 10B (= Tav 42:5)
Encontros vocálicos: 1 como‿ando; 4 mi‿ante; 9 mi‿ante; 11 o·i·rá; 14 m[i‿ante]
Nótese a variación lingüística no v. 1 do refrán, con que na estrofa I fronte a ca nas estrofas II e III, con lección coincidente en AB. Véxase nota a 31.5.
O verbo endurar presenta elisión da vogal inicial e-, do mesmo modo que outras voces foneticamente similares que se poden achar ao longo do corpus, sempre após vogal a: encobrir: a ‘ncobrir (6.4, 261.11); endurar: coita ‘ndurar (195.15 e 18); ensandecer: querria ‘nsandecer (182.7), a ‘nsandecer (182.16), ela ‘nsandeci (389.5); entender: ela ‘ntendi (1092.9), podia ‘ntender (1249.9). A mesma elisión pode verse en a ‘ndar (700.r2) e mais en ela ‘nton (1400.5), para alén doutros encontros con crases similares. Véxase nota a 18.16, 51.1, 73.19, 358.21, 878.1.
O pronome me con morrer debe ser interpretado como un dativo ético, pois morrer é un verbo intransitivo.
Neste verso volve aparecer a preposición en nunha crase coa voz anterior (habitualmente coita e dia), tal como se rexistra esporadicamente no corpus; en calquera caso, esta crase ten unha maior presenza no Cancioneiro da Ajuda, que nalgúns casos a presenta fronte a B, que mantén a integridade de en (87.3, 133.15, 279.r1, 306.10) ou que, alternativamente, omite a preposición (70.28, 89.19, 199.14). Véxanse tamén 28.14, 43.20, 59.3, 60.7, 83.19, 133.2, 138.7 e 9, 141.9, 154.r1 e r3, 155.7, 263.6, 267.2, 270.19, 282.8, 388.5, 390.2, 395.7, 460.4, 465.10, 804.7, 1062.10, 1080.1, 1145.23 e 1420.11. Cfr. nota a 6.4.
A errada interpretación de Michaëlis, con moira, bisilábico, por m’oirá, trisilábico (talvez levada pola aparición de eu moiro no v. 6) obrigouna a acrecentar un suxeito eu ausente dos manuscritos.