Texto crítico
- 226 [= Tav 43,10]: Fernan Garcia Esgaravunha «Punnei eu muit’en me quitar» [A 126, B 241]
- 227 [= Tav 43,9]: Fernan Garcia Esgaravunha «Ora vej’eu o que nunca coidava» [A 127, B 242]
- 228 [= Tav 43,7]: Fernan Garcia Esgaravunha «Niun consello, sennor, non me sei» [A 128, B 243]
- 230 [= Tav 71,3]: Joan Lobeira «Non pode Deus, pero pod’en poder» [B 245]
- 231 [= Tav 71,2]: Joan Lobeira «Muitos que mi oen loar mia sen[h]or» [B 246]
- 232 [= Tav 71,5]: Joan Lobeira «Se soubess’ora mia senhor» [B 247]
- 233 [= Tav 71,1]: Joan Lobeira «Amigos, eu non posso ben aver» [B 248]
- 234 [= Tav 71,7]: Joan Lobeira «Venh’eu a vós, mia senhor, por saber» [B 249]
- 235 [= Tav 148,10]: Roi Queimado «Nostro Sennor Deus, e por que neguei» [A 129, B 250]
- 236 [= Tav 148,4]: Roi Queimado «Deste mundo outro ben non querria» [A 130, B 251]
- 237 [= Tav 148,24]: Roi Queimado «Sennor, que Deus mui mellor parecer» [A 131, B 252]
- 238 [= Tav 148,9]: Roi Queimado «Fiz meu cantar e loei mia sennor» [A 132, B 253]
- 239 [= Tav 148,1]: Roi Queimado «Agora viv’eu como querria» [A 133, B 254]
- 240 [= Tav 148,22]: Roi Queimado «Sempr’ando coidando en meu coraçon» [A 134, B 255]
- 241 [= Tav 148,11]: Roi Queimado «Nostro Sennor, e ora que sera» [A 135, B 256]
- 242 [= Tav 148,18]: Roi Queimado «Por mia sennor fremosa quer’eu ben» [A 136, B 257]
- 243 [= Tav 148,12]: Roi Queimado «Nunca fiz cousa de que me tan ben» [A 137, B 258]
- 244 [= Tav 148,23]: Roi Queimado «Sennor fremosa, vejo-vos queixar» [A 138, B 259]
- 245 [= Tav 148,3]: Roi Queimado «De mia sennor direi-vos que mi aven» [A 139, B 260]
- 246 [= Tav 148,2]: Roi Queimado «Cuidades vós, mia sennor, que mui mal» [A 140, B 261]
- 247 [= Tav 148,5]: Roi Queimado «Direi-vos que mi avẽo, mia sennor» [A 141, B 262]
- 248 [= Tav 148,19]: Roi Queimado «Preguntou Joan Garcia» [A 142, B 263]
- 249 [= Tav 148,17]: Roi Queimado «Pois que eu ora morto for» [A 143, B 264]
- 250 [= Tav 148,15]: Roi Queimado «O meu amigo, que me mui gran ben» [B 265]
- 252 [= Tav 152,4]: Vaasco Gil «Muit’aguisado ei de morrer» [A 144, B 267]