[últ. rev.: 18/04/2023]Imprimir

154 [= Tav 11,2]
Ai Deus, que coita de sofrer
Airas Carpancho

Ai Deus, que coita de sofrer
por aver gran ben a querer
a quen non ousarei dizer
da mui gran cuita’n que me ten!
Non ll’ouso dizer nulla ren
da mui gran coita’n que me ten!
Ja sempr’en coita viverei:
amo qual dona vos direi
a que dizer non ousarei
da mui [gran] c[uita’n] q[ue] m[e] t[en!]
N[on] l[l’ouso dizer] n[ulla] r[en]
da m[ui gran coita’n que me ten!]
Se lle d’al quiser ementar,
sol non ll’én crecerá pesar,
pero non ll’ousarei falar
da mui g[ran] c[uita’n] q[ue] m[e] t[en!]
N[on] l[l’ouso dizer] n[ulla] r[en]
da m[ui gran] c[oita’n] q[ue] m[e] t[en!]
 
 
 
 
5
 
 
 
 
10
 
 
 
 
15
 
 
 

Manuscritos

A 66, B 178

Ediciones

I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 141); Minervini (1974: 40-41 [= LPGP 109-110]); Littera (2016: I, 108-109).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 73); Carter (2007 [1941]: 41); Machado & Machado (1949: I, 271-272); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2017: I, 154).

Variantes manuscritas

2 gran ben] gram (que coyta) ben B   13 lle] lhi B; ementar] enmentar B   14 én] eu B

Variantes editoriales

4 cuita’n] coita ‘m Littera   8 vos] vus Michaëlis, Minervini   9 que] quen Michaëlis, Minervini : quem Littera   10 c[uita’n]] coita’n Michaëlis : coita ‘m Littera   13 lle] lhi Minervini, Littera; enmentar] ementar Michaëlis   16 c[uita’n]] coita’n Michaëlis : coita ‘m Littera

Métrica

Esquema métrico: 3 x 8a 8a 8a 8B 8B 8B (= Tav 19:26)

Notas

Texto
  • 4-6

    Nótese a convivencia das variantes cuita (v. 4) / coita (v. 6) no refrán, referendada pola lección unánime dos manuscritos, que algúns editores tentaron contraditoriamente nivelar: Michaëlis introduce unha sorprendente variación no refrán ao propor coita en vez de cuita no v. 1 do refrán das estrofas II e III para nivelalo co v. 3, onde xa A ofrece coita. En calquera caso, esta concorrencia de variantes apunta á variación do grupo vocálico [uj]/[oj], de diversas procedencias, cuxos resultados conviven no corpus aínda que se detecten certas preferencias, nomeadamente pola forma cuita en A fronte a coita (e derivados) en BV (véxase Monteagudo 2013).  

    Nos vv. 1 e 3 do refrán é utilizada a preposición en nunha crase coa voz anterior (habitualmente coita e dia), tal como se rexistra esporadicamente no corpus; en calquera caso, esta crase ten unha maior presenza no Cancioneiro da Ajuda, que nalgúns casos a presenta fronte a B, que mantén a integridade de en (87.3, 133.15, 279.r1, 306.10) ou que, alternativamente, omite a preposición (70.28, 89.19, 199.14). Véxanse tamén 28.14, 43.20, 59.3, 60.7, 83.19, 133.2, 138.7 e 9, 141.9, 154.r1 e r3, 155.7, 263.6, 267.2, 270.19, 282.8, 388.5, 390.2, 395.7, 460.4, 465.10, 804.7, 1062.10, 1080.1, 1145.23 e 1420.11. Cfr. nota a 6.4. 

  • 9

    Lémbrese que o relativo que ten tamén o valor de ‘quen’ na lingua medieval. Véxase nota a 47.21-22.

Buscar
    Sin resultados