I. Edicións críticas: Nobiling (2007 [1907]: 66-67 [= LPGP 459]); Michaëlis (1990 [1904]: I, 445-446); Littera (2016: I, 509-510).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 19 e 22); Braga (1878: 6); Carter (2007 [1941]: 132-133); Machado & Machado (1950: II, 234-235); Domingues (1992: 24); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2018b: III, 393).
III. Antoloxías: Piccolo (1951: 29-30); Sansone (1990: 116).
1-14 om. A 1 om. B'V' 2 morrer] morer BV : moirer B'V' 3 moir’, e quer’eu] moyro e q̅rora BV 4 x’ende] rende V’; saberan] saleran V 5 porque] por quen B’V’ 8 qual] q̄l V’ 9 bõa] boa BV 10 nunca] uūca BB’; eu] em B : erꝯ V; máis] maⁱs B 11 moir’eu] moiren V’ 13 me] mj B’ : mi V’ 14 aqui] ad V’; ben] bam V 15 lhes] lhis BV 16 quanto] ꝗ̄co V’; mi ora] mia ora A: mora BB’VV’; dizer] dis̄ V 17 vej’aqui] ueiquj B’ 20 nen sol] uē sol B’ : (n)ē / nē sol V; falo i] faly BV : falj B’ : fali V’ 21 mas] mays B’V’ : Mais B : mais V; pois] pois q̅ BV 22 digo est’e] digueste B’V’; nunca] uūca B’ : num / ea V
1 preguntarán] preguntaran Michaëlis 9 vos] vus Michaëlis 13 me] mi Nobiling, Littera 15 lhes] lhis Nobiling, Littera 16 mi] m’ Nobiling, Littera; ora] or(a) Michaëlis 21 mas] mays Nobiling : mais Littera 22 digo est’e] dig[u]’est(o) e Michaëlis : digu’est’, e Nobiling, Littera
Esquema métrico: 8a 8b 8b 8a 8C 8C (I-III [= Tav 160:352]) + 8a 8b 8b 8a 8B 8B (IV [= Tav 151:8])
Encontros vocálicos: 16 mi‿ora‿o·is·tes; 22 digo‿est’
O abrupto comezo da cantiga con que é frecuente no corpus trobadoresco, sempre seguido de muito ~ mui, que confire un carácter exclamativo (‘Canto...!’) ao inicio da composición (196.1, 199.1, 407.1, 574.1, 624.1, 836.1, 866.1, 942.1, 1023.1, 1040.1, 1173.1, 1397.1), para alén de que se poida tamén considerar que a conxunción inicial introduce un período dependente dun verbo declarativo elíptico, que nalgún texto é claro (253.1, 432.1, 737.1).
Este verso tamén podería ser lido como quanto x’én depois saberan, sen que o sentido varíe.
O refrán desta cantiga é ben similar aos versos finais dunha composición de Afonso X (465.20-21), que recolle intertextualmente como citación no final da estrofa III:
Moir’eu porque non vej’aqui
a dona que por meu mal [vi].
Así mesmo, lembran outro refrán de Pero d’Armea (1085.5-6):
Vedes por que: porque non vej’aqui
a mia senhor, que eu por meu mal vi.
A pesar da presenza de én nalgunha das fontes, semella que eu é lectura máis axeitada á vista dos vv. 3, 15, 19. No entanto, cfr. o v. 4, coa forma ende.
Na poesía trobadoresca galego-portuguesa é moi frecuente o encontro dos pronomes vos e lhe (ou lhi) polo frecuente uso de vos como dativo ético, resolto cunha asimilación da consoante alveolar á lateral palatal (106.14, 135.7, 142.13, 216.18, 254.16, 393.15, 490.13, 562.11, 722.16, 767.2, 819.2, 971.17, 1121.18, 1648.12), coa única excepción en 1388.8. A mesma solución se encontra nas Cantigas de Santa Maria (CSM 135.69, 151.38, 203.4, 265.102), mesmo algunha vez na secuencia pois + lle: e poy-ll’ ouveron comprada, | un dia ante da luz / moveron do porto Dovra (CSM 35.115); e poi-ll’ alçaron a mesa, | foi catar logo correndo / logar en que o fezesse (CSM 45.37); foi enton ela moi leda | poi-ll’ el diss’ onde ve͂era (CM 55.72).
Anterior
