I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 218); Panunzio (1992 [1967]: 65-66 [= LPGP 777]); Cohen (2003: 292); Littera (2016: II, 282-283).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 157-158); Braga (1878: 79); Machado & Machado (1953: IV, 147); Fernández Pousa (1956: 804-805); Juárez Blanquer (1988: 65-66).
III. Antoloxías: Torres (1977: 391); Fidalgo (2009: 132).
4 enton] entou V 9 amigo en cas] amigo e encas B : amigo e eucas V 16 gran traiçon] muj gram traycō B : mui grā rayzō V 19 nos] uꝯ BV 21 por mí o coraçon] premi o corazon V
2 amig’] amig[o] Panunzio 5 madr’, e] madre Nunes, Panunzio; outrossi] outro si Nunes 9 amigo] amigu’ Nunes; en] é en Panunzio 10 tarda tan longa sazon] tard’á tan longa sazon Nunes 11 madr’, e] madre Nunes, Panunzio; outrossi] outrosi Nunes 15 porque] per que Panunzio 16 gran traiçon] mui gran traiçon Nunes 17 madr’, e] madre Nunes, Panunzio; outrossi] outrosi Nunes 19 -vos] -vus Panunzio; nos] nus Panunzio 20 por] per Panunzio 21 perço por el[e] o sén] perço per el[e] o sen Panunzio : perço [i] por el o sem Littera
(I) Miña nai, porque se foi de aquí o meu amigo e non o vin, desde entón nunca máis estiven alegre nin durmín, ben volo xuro, madre, e el o mesmo por min, tan triste está o seu corazón!
(II) Miña nai, como vivirei, pois non durmo nin durmirei, porque meu amigo me tarda tanto na corte? Madre, e el o mesmo por min, tan triste está o seu corazón!
(III) Pois el sabe que o amo, máis que a min nin a cousa ningunha, porque tarda e non vén comete gran traizón comigo: madre, e el o mesmo por min, tan triste está o seu corazón!
(1) E direivos o que nos pasa: eu perdo por el a cabeza e el por min o corazón.
Esquema métrico: 3 x 8a 8a 8a 8b 8A 8B (I [= RM 13:52]) + 8a 8a 8a 8b 8C 8B (II-III [= RM 22:3]) + 8a 8a 8b
Encontros vocálicos: 8 dór·mi͜o; 9 amigo‿en; 16 tra·i·çon
Agás Cohen (e Littera), no primeiro verso do refrán nas anteriores edicións non é segmentada a copulativa, feito que dificulta a sintaxe ao apareceren as cláusulas xustapostas.
Só na edición de Panunzio é conservado o elemento <e>, interpretado como a forma verbal é nun contexto en que a súa presenza provoca hipermetría, e que o editor italiano modula para que o período teña sentido:
Mha madre, como viverey
ca non dormho nen dormirey?
Poys meu amigo é en cas d’el-Rey,
me tarda tan longa sazon!
Porén, a hipermetría aconsella expunxir <e> nesta posición interior de verso, tal c0mo se pode comprobar nalgunha outra pasaxe do corpus (véxase, por exemplo, 128.14), embora sexa máis frecuente a presenza espuria da copulativa no inicio de verso (véxase nota a 1.37-40).
Se na expresión amar máis ca mí/min (nen al) non ten cabida a preposición a (véxase nota a 44.13), o mesmo ocorre en querer melhor ca mí/min (177.22, 261.8-9, 530.4, 531.r, 549.7, 683.7, 743.15-16, 1091.19), que tampouco recorre á preposición para introducir o complemento. Cfr. notas a 44.13 e 243.16.
Na liña de Panunzio, Cohen e Littera, omitimos o adverbio mui, que convertería o verso en eneasilábico, xa que traiçon é voz trisilábica en todas as súas ocorrencias no corpus (47.15, 618.8, 620.8, 812.23, 1357.4, 1497.10, 1505.10, 1602.5): nos apógrafos italianos pode verse a intromisión espuria de mui en contextos onde non existe dúbida do seu carácter adventicio. Véxase B vs. A (257.1), A vs. B (369.3, 998.10), BV vs. A (417.15), B vs. V (423.17, 810.14), así como 812.14 ou 995.5.
Utilizamos cookies de terceiros com fins analíticos para conhecer os hábitos de navegação (por exemplo, páginas visitadas). Ao aceitar cookies de terceiros, terá de as excluir das opções do seu navegador ou do sistema oferecido por terceiros.
Clique no botão correspondente para aceitar ou recusar as cookies:
Anterior
