I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 510-511); Lanciani (1977: 76 [= LPGP 336]); Littera (2016: I, 377).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 25); Braga (1878: 10); Carter (2007 [1941]: 153-154); Machado & Machado (1950: II, 266); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2018b: III, 420).
III. Antoloxías: Piccolo (1951: 125-126).
2 m’Amor] mhamor BV 3 tollesse e non] tolhesse non mha B : tolhesse nō mha V 5 des] es A 6 me] mj BV 9 quiso] qⁱs BV 10 sempr’a] senp’ B : semp̄ V 11 perde-lo] ꝑder o B : perder o V; graci-ll’-ei] g̃çirlhoey BV 14 oj’] oieu BV; visse] eu uisse BV 15 del] om. BV 17 sempre o] senp’o eu BV; servirei] siruirei A 20 me] mj B : mi V
2 m’] mh Lanciani : mi Littera 3 tollesse e non] tolhess’e non mh-a Lanciani : tolhess’e nom mi a Littera 6 me] mi Lanciani, Littera; dé] dê Michaëlis, Lanciani, Littera 11 perde-lo] perder o Lanciani, Littera; graci-ll’-ei] gracir-lho-ei Littera 12 me] mi Lanciani, Littera; dé] dê Michaëlis, Lanciani, Littera 14 que visse] que eu visse Littera 17 sempre o] sempr’o eu Lanciani, Littera 18 me] mi Lanciani, Littera; dé] dê Michaëlis, Lanciani, Littera 20 me] mi Lanciani, Littera
Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10c 10a 10C + 10a 10c (= Tav 183:2)
Encontros vocálicos: 3 mi-‿a
Sobre o carácter de verdadeira cantiga ateúda atá a fiinda desta composición, incluída na relación de Gonçalves (2016 [1993]: 269-270), véxase nota á cantiga 15.
A variante quis de B e V faría hipométrico o verso. Véxase nota a 60.19.
Coa lección perder os apógrafos italianos son máis resistentes a presentar a asimilación fonética (gráfica) do artigo coa forma verbal precedente (véxase nota a 210.8), así como mostran rexeitamento do proceso asimilatorio [ɾʎ] > [ʎ] coa lección gracir-lho-ei, fenómeno que é moi ocasional en BV mais que aparece con relativa frecuencia en A (véxase nota a 21.3).
Neste verso rexístrase en B unha presenza espuria de eu, tal como acontece en diversas pasaxes nos apógrafos italianos (B vs. A: 74.5, 85.16, 177.9, 306.9; V vs. B: 1597.1), mais tamén, por exemplo, nunha ocasión en A (vs. B), en 228.7. Nótese, de todos os xeitos, como no v. 17 a versión de BV reintroduce eu –reiterativo– coa crase sempr’o (... sempr’o eu servirei).
A forma sirvirei de A parece un lapso de copia, pois no corpus non se rexistran aínda procesos de asimilación regresiva nestas formas verbais, que só no período moderno consolidaron esta evolución nos rexistros orais.