420 [= Tav 50,6]: Fernan Velho «Nostro Sennor, que eu sempre roguei» [A 261, B 438, V 50]

Transcrición paleográficaImprimir

A


  Nostro sennor que eu sempre
  roguei. pola coita que m( )1 amor
  faz soffrer. que mia tollesse enō
  quis toller. e me leixou en seu
{D reffram} poder. damor. ( )esoge2 mais sem
  prelleu rogarei. [P]ois3 ei gran
  coita que me de mayor.
   
  [C]on que moira ca mui gran sabor ei
  per bōa fe de mais non guareçer
  pois sel nunca de mī quiso doer
  e me faz uiuer sempr a gran pauor
  de ꝑdelo sen. mais ia gracillei
  Pois ei gran coita que me de mayor
   
  [S]ella ꝓuguer mui çedo ca non sei
  og outra ren con que uisse prazer
‹del defender› {del} pois mel non quis nen quer del defēder4
  e de meu mal ouue tan gran sabor
{o} mentreu uiuer sempreo5 siruirei
  Pois ei gran coita que me de mayor
   
  [C]on que moira ca de pran al non sei
  que me possa toller coita damor

B


Nostro senhor que eu sempre roguey
pola coyta quemhamor faz sofrer
quemha tolhesse non mha quis tolher
eme leixou en seu poder damor
desoie mays sempre lheu rogarey
Poys ey gram coyta que mj de mayor
 
 
Con q̄ moyra ca muj gm̃ sabor
ey ꝑ bōa fe demays non guarecer
pois sel nūca de mj̄ qⁱs doer
eme faz uiū senp’ g̃m pauor
de ꝑder o sen mays ia g̃çirlhoey
Poys ei gm̃ coita
 
Selha ꝓuguer muj cedo ca nō sey
oieu out̃ rē cō q̄ eu uisse p̃zer
poismel nō qⁱs nē q̄r deffender
edemeu mal ouue tā gm̃ sabor
ment̄u uiuer senp’o eu ƥuirey
Poys ei gm̃
 
Con q̄ moyra ca deprā al nō sey
q̄mj possa tolher coyta damor6

V


  Nostro senhor que eu sempre roguey  
    pola coyta quemhamor faz sofrer  
    quemha tolhesse nō mha quis tolher  
    eme leixon en seu poder damor  
    desoie mays sempre lheu rogarey  
    poys ey gram coyta quemj de mayor  
       
       
  Con q̄ moyra ca mui ḡm sabor  
    ey ꝑ bōa fe de mays nō guarecer  
    poys sel nūca demī qⁱs doer  
    eme faz uiu’ semp̄ gm̄ pauor  
    de perder o sen mays ia ḡçirlhoey  
    poys ei g̃m coita  
     
  Selha ꝓuguer mui cedo ca nō sey  
    oieu out̃ rē cō q̄ eu uisse p̄zer  
    pois mel nō qⁱs nē q̄r deffender  
    edemeu mal ouue tā g̃m sabor  
    ment̃u uiuer senp’o eu ƥuirey  
    poys ei ḡm.  
     
  Con q̄ moyra ca deprā al nō sei  
    q̄mi possa tolher coyta damor.  
  1. ^

    Anulado por rasura un carácter.

  2. ^

    O carácter inicial do vocábulo foi anulado mediante rasura.

  3. ^

    A letra de espera está moi apagada.

  4. ^

    En correspondencia co sintagma anotado polo corrector na marxe, o verso foi modificado; o pergamiño está raspado.

  5. ^

    A forma pronominal presente na marxe está escrita no verso en tinta diferente, sobre rasura.

  6. ^

    Colocci marcou os dous versos da fiinda cunha liña abranxente en vertical á esquerda.