855 [= RM 73,8]
Tal ventura quis Deus a min, sen[h]or

Tal ventura quis Deus a min, sen[h]or,
dar contra vós que non posso partir
meu coraçon de vos gran ben querer:
assi me ten forçado voss’amor
de tal força que non posso fugir
a esses olhos, que foron veer
aquestes meus, mia sen[h]or, por meu mal,
pero ben sabe Deus, que pod’e val,
que sempr’eu pugi no meu coraçon
en vos servir porque vos sei amar
máis d’outra ren; mais mia ventura tal
é contra vós que nen ũu galardon
non ei de vós senon quando catar
vou esses olhos que por meu mal vi,
que eu vi sempre por gran mal de
e por gran mal daquestes olhos meus
que vos viron, mia sen[h]or; e por én
a mia ventura me trag’or’assi
atan coitado, assi me valha Deus,
por esses olhos, que per nulha ren
perder non posso a gran coita que ei.
 
 
 
 
5
 
 
 
 
10
 
 
 
 
15
 
 
 
 
20
 

Manuscripts


B 859, V 445

Editions


I. Edicións críticas: Nunes (1972 [1932]: 271-272); Finazzi-Agrò (1979: 71 [= LPGP 480]); Littera (2016: I, 559).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 165); Braga (1878: 84); Machado & Machado (1953: IV, 187).

Manuscript variants


1 ventura] uant̃a B : uentar V   3 coraçon] coracō B : corazō V; vos] uos BV   4 forçado] forcado B : forzado V   5 força] forza V   6 olhos] olhcs B   9 coraçon] coraco B   10 vos] uos BV   12 galardon] galandom V   13 vós] uꝯ BV; senon] senõ V   14 olhos] olhcs B   15 mí] mī V   16 olhos] olhcs B   17 vos] uos BV; viron] uitō B; por én] poen B   18 ventura] ueut̃a B   19 atan] aram V; valha] nalha V   20 olhos] olhcs B

Editorial variants


4 forçado voss’amor] forçad’o voss’amor Finazzi-Agrò, Littera   6 veer] ver Nunes   10 en] de Nunes; vos] vus Finazzi-Agrò   12 nen ũu] nenhũu Finazzi-Agrò : nenhum Littera   21 posso] poss(o) Nunes

Paraphrase


(I) Tal sorte me quixo dar Deus, señora, en relación a vós, que non podo afastar o meu corazón de vos amar: así me ten forzado o voso amor con tal forza que non podo fuxir deses ollos, que estes meus foron ver, miña señora, para o meu mal, (II) pero ben sabe Deus todopoderoso que sempre eu tiven a vontade de vos servir porque vos sei amar máis ca ningunha outra cousa; mais é tal a miña sorte en relación a vós que non recibo ningún galardón de vós agás cando cato eses ollos que para o meu mal vin, (III) que eu vin sempre para o meu gran mal e para o gran mal destes ollos meus que vos viron, miña señora; e por iso a miña sorte me trae agora así tan coitado, así Deus me valla, por eses ollos, que non podo perder por nada a gran coita que teño.

Metrics


Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10c 10a 10b 10c 10d (= RM 211:1)

Encontros vocálicos: 12 ũ͜u; 19 coitado,assi; 21 possoa

Notes


Text
  • *

    Esta composición, con ligazón conceptual a través da adversativa das estrofas I-II ben xustifica unha puntuación sen ruptura estrófica final. En calquera caso, a cantiga non foi incluída na relación de ateúdas de Gonçalves (2016 [1993]: 269-270), nin ten tal carácter nas anteriores edicións (Nunes e Finazzi-Agrò só ligan as estrofas II-III).  Cfr. notas ás cantiga 55 e 74. Véxase notas ás cantigas 15 e 23.

  • 4

    Non existen razóns obxectivas para a decisión editorial arredor da eventual segmentación do artigo en forçad’o voss’amor (así en Finazzi-Agrò e en Littera), xa que o uso do posesivo sen artigo é maioritario na lingua das cantigas.

  • 5

    O verbo fugir é variante da forma, aínda maioritaria, fogir (< fŭgĕre), que sofreu un proceso de asimilación e harmonización vocálica ([o...í] > [u...í]) que afecta tamén as formas conxugadas; un proceso similar verifícase noutros verbos con representación no corpus profano: bulir (vs. bolir), cuspir (vs. cospir), destruir (vs. destroir), nuzir (vs. nozir); o mesmo acontece coas formas avurrido ou fugido. Cfr. nota a 460.2.

  • 12

    O indefinido ũu (e tamén algũu e neũu) debería, aparentemente, computar como bisilábico, e así acontece con certa frecuencia ao longo do corpus; porén, na maior parte das súas aparicións funciona como unha forma monosilábica, revelando dese xeito que se trata dunha grafía conservadora. Algo similar acontece con bõo ~ boo (véxase nota a 241.10) e, aínda en menor medida, sõo ~ soo (véxase nota a 10.25), que son basicamente voces bisilábicas, aínda que nalgunhas ocasións computan como unisilábicas.

  • 13

    A lección dos apógrafos italianos mostra un evidente erro na interpretación do pronome vós, necesariamente tónico neste contexto, que comparece nos manuscritos como unha forma átona <uꝯ>, cun erro que se rexistra nos tres grandes cancioneiros. Así, en BV, pode verse a lección errada coincidente tamén en 402.11, 16 e 17 (cfr. <uos> na v. 5), 791.13, 840.17, 920.14, 929.r1 (vv. 5, 11 e 17), 1052.5, 1111.11, 1195.15, 1264.6 etc.; do mesmo xeito, aparece en cantigas transmitidas só por un dos cancioneiros italianos: 183.17 e 185.21 (en B); 1013.1 (en V). Porén, o lapso de copia rexístrase tamén no Cancioneiro da Ajuda fronte ao Cancioneiro da Biblioteca Nacional (vós <uꝯ> A : <uos> B) en 72.13, 88.20, 90.16, 133.10, 134.24, 138.14, 315.8; e aínda existe en pasaxes con diferente lección conforme os manuscritos: 900.7 (<uꝯ> B vs. <uos> AV), 1022.7 (<uꝯ> V vs. <uos> B). 

Search
    No results

    This site uses third-party cookies for analytical purposes to help us track and monitor how users navigate the site (e.g. which pages they visit). Remember that if you accept third-party cookies, you should delete them from your browser options or from the system provided by the third party in question.
    Click below to accept or to edit your cookie settings.

    SettingsAccept