I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 15-16 [= LPGP 937]); Littera (2016: II, 536-537).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 34); Carter (2007 [1941]: 4-5); Machado & Machado (1949: I, 130-131); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2017: I, 69).
III. Antoloxías: Sansone (1990: 54); Diogo (1998: 27-28); Arias Freixedo (2003: 283-284).
2 me] mj B 3 quit'eu] quitou B 4 enquant’eu] enquantei B 6 me] mj B 7 vos faço] uos fazo A; prazer] prazeir B 17 cuita] coyta B 19 mi] om. B 21 punnass’en vos] punnass(e) en uos A
7 vos] vus Michaëlis 13 vos] vus Michaëlis 17 cuita] coita Littera 21 vos] vus Michaëlis
Esquema métrico: 3 x 8a 8b 8b 8a 8c 8c 8b (= Tav 163:37)
Encontros vocálicos: 19 mi‿assi; 20 se·ri·a‿eu
Nótese a aparición de mia senhor no final do primeiro verso de cada estrofa.
Obsérvese a aparición da grafía <z> en formas que regularmente presentan <c, ç> e que deben ser postas en relación con outras confusión gráficas que atinxen ao ámbito das sibilantes no Cancioneiro da Ajuda: en varias ocasións rexístrase <fazo> e <faza> faço e faça, ás veces en formas contractas (69.7, 117.17, 136.10, 189.24, 203.27, 273.22, 278.15, 403.2, 433.2), <ouzo> ouço (85.26) e <nazer> nacer (260.2). Véxanse tamén notas a 66.21, 80.10, 88.15 e 89.2.
As cantigas de amor e o canto cortés, en xeral, representan a relación amorosa espellada na relación feudal recíproca entre un señor protector e o seu vasalo servidor. Termos como vassalo e o seu sinónimo máis usado ome, senhor, servir, ben, galardon, entre outros, vehiculan esta metáfora feudal do amor como servizo.