I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 98-99 [= LPGP 486-487]); Cohen (2003: 159); Littera (2016: I, 573-574).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 105-107); Braga (1878: 53); Machado & Machado (1952: III, 347-348).
III. Antoloxías: Bernárdez (1952: 60-62); Nunes (1959: 319-320); Torres (1977: 19); Ferreiro & Martínez Pereiro (1996a: 116).
7 pois vos vós ir] pois uꝯ hir B : poys uꝯ uꝯ hir V 9 rog’a] rogua BV 13 catades] cantades V 16 tornardes] (tornardes) / tornades V 20 nada por mí] pemj uada B : pemi nada V
7 vos vós] vós vos Nunes
(I) Amigo, xa que me deixades e ides morar a outro lugar, rogo eu a Deus –se tornades aquí para falar comigo– que non teñades, amigo, ocasión para poder falar comigo.
(II) E xa que vos queredes ir e non me queredes crer, rogo a Deus –se o facedes e tornardes para me ver– que non teñades, amigo, ocasión para poder falar comigo.
(III) Pois non considerades mesura nin canto ben eu vos fixen, rogo eu a Deus –se por ventura tornardes para dicirme algo– que non teñades, amigo, ocasión para poder falar comigo.
(IV) Pois vos ides contra o meu parecer e non vos importo nada, rogo eu a Deus –se fordes coitado e tornardes aquí– que non teñades, amigo, ocasión para poder falar comigo.
Esquema métrico: 4 x 7’a 8b 7’a 8b 7’C 7’C (= RM 99:59)
A rima en -ades (estrofa I, v. 3) e -edes (estrofa II, v. 9) condiciona o uso do tempo presente (tornades, v. 3; fazedes, v. 9) nunha oración condicional que nas estrofas seguintes presenta a habitual concordantia temporum de verbo principal en presente –subxuntivo– (que non ajades, no refrán) con verbo subordinado en futuro de subxuntivo cando non existe o condicionamento rimático. Véxase o seu uso parcial na estrofa II (se o fazedes / e tornardes) e o emprego sistemático nas estrofas III (se per ventura tornardes ... que non ajades) e IV (se coitado fordes e tornardes ... que non ajades...).
Por outra banda, nótese como no Cancioneiro da Vaticana parece existir un intento de nivelar a simétrica construción rog’eu a Deus (I, v. 3) - rog’a Deus (II, v. 9) - rog’a Deus (III, v. 15) - rog’eu a Deus (IV, v. 21), coa omisión de eu na primeira estrofa.
A lección (errada) ofrecida por V (tornades) afectaría á concordantia temporum, feito que acontece noutras pasaxes onde se detecta o mesmo lapso de copia, cunha aparente vacilación (errada con frecuencia) entre formas de presente e formas flexionadas de infinitivo ou de futuro subxuntivo; este erro é relativamente frecuente nos apógrafos italianos: fazerdes vs. fazedes (529.17 V), perderdes vs. perdedes (1232.24 B), guarirdes vs. guarides (1394.13 B), o mesmo que á inversa: falades vs. falardes (1227.14 B).
Fem servir cookies de tercers amb finalitats analítiques per poder conèixer els hàbits de navegació (per exemple, les pàgines visitades). Tingueu en compte que, si accepteu les cookies de tercers, haureu d'eliminar-les de les opcions del navegador o del sistema ofert per tercers.
Feu clic al botó corresponent per acceptar o rebutjar les cookies: