I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 146-147); Ferreiro (1992: 79 [= LPGP 884]); Cohen (2003: 214); Littera (2016: II, 430-431).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 129-130); Braga (1878: 62-63); Machado & Machado (1953: IV, 22).
III. Antoloxías: Nunes (1932: 37).
1 sazon] sazo V 4 ést’[or]a quite] esta quite BV 7 outra] aout̄ BV 8 veer] u(**)\ee/r V 11 no] om. B 17 força] forza V
4 ést’[or]a quite] está quite Nunes : [el] está quite Ferreiro : está, [e] quite Littera; d’outra] d[e] outra Nunes 10 per] por Nunes
(I) O voso amigo, amiga, houbo un tempo en que desexaba de corazón outra muller; mais na vosa prisión está agora liberado por vós doutra cousa, e, xa que nada desexa senón a vós, ben sería de lle facerdes ben.
(II) El outra dona soía amar, amiga, e foivos ver e agora xa non pode sentir alegría de si nin de nada senón o que lle vén de vós; e, xa que así está no voso poder, ben sería de lle facerdes ben.
(III) El tiña outra dona por señora, e agora Deus por lle facer sufrir unha coita maior mentres estiver vivo, mostróullevos a vós, por que el perde o xuízo; e, pois así o forza o vosso amor, ben sería de lle facerdes ben.
Esquema métrico: 3 x 10a 10a 10a 10b 10a 10B (= Tav 13:26)
Encontros vocálicos: 7 so·i·a; 13 dona‿avia
Para alén da existencia dunha secuencia ést’ora no íncipit Que grave m’ést’ora de vos fazer de Joan Airas (957.1), a reintegración por razóns métricas do adverbio ora neste verso vén indicada pola súa presenza nas estrofas II (v. 9) e III (v. 14).
Con todo, outra posibilidade de restauración do verso, atendendo neste caso á reiteración do adverbio ja nas estrofas II (v. 9) e III (v. 15), sería editar: ést[e j]a quite por vós d’outra ren.
É relativamente frecuente achar nos cancioneiros o acrecentamento do elemento a (artigo ou preposición), como acontece neste verso, coa presenza espuria da preposición a introducir o CD: querer (a) outra dona. O mesmo erro pode verse en 226.9, onde A subministra a lección correcta: De querer ben [a B] outra moller / punnei eu i á gran sazon. Outras adicións similares de a poden verse en 68.1, 197.4 e 225.2 (B vs. A) ou en 1100.4 (V vs. B). De todos os xeitos, véxase a construción paralela no v. 13, sen preposición a: El outra dona avia por senhor.
O pronome vós é CD sen preposición, como pode acontecer cos pronomes persoais tónicos oblicuos –mi(n), ti, el(a), nós, vós, eles, elas–, feito relativamente frecuente pola flexibilidade métrica que tal posibilidade expresiva ofrece.