I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 231-232); Finazzi-Agrò (1979: 117 [= LPGP 478-479]); Cohen (2003: 314); Littera (2016: I, 562-563).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 167); Braga (1878: 85); Machado & Machado (1953: IV, 194-195).
III. Antoloxías: Piccolo (1951: 85-86); Nunes (1959: 314-315); Álvarez Blázquez (1975: 207); Torres (1977: 100); Gonçalves & Ramos (1983: 299); Pena (1990: 167-168); Ferreiro & Martínez Pereiro (1996a: 111); Diogo (1998: 262); Vallín (1999: 49-50); Arias Freixedo (2003: 904-905); Magalhães (2007: 98); Souto Cabo (2017: 129).
2 sonho] Sonho ssonho B : sonho que ssonho V 3 vos] uos BV 7 no] om. B 8 veera] uerad’s B : ueerađs V 9 me om. V 11 ouvi] ouiu V 13 Senhor] senõ V
5 Falad’, amig’] Falade mig’ Nunes, Finazzi-Agrò, Cohen, Littera 6 no] non Finazzi-Agrò 7 nen no] nen’o Littera 10 migo] mig’ Nunes, Finazzi-Agrò 13 como] com o Finazzi-Agrò, Littera : con o Cohen 15 migo] mig’ Nunes, Finazzi-Agrò
(I) Deus, que leda me vin esta noite, amiga, nun soño que soñei, pois soñaba como vos direi, que me dicía o meu amigo así: «Falade, amiga, ai meu lume e meu ben!».
(II) Non foi muller no mundo tan leda nun soño nin o podía ser, xa que soñei que me viñera dicir aquel que me quere mellor que a si mesmo: «Falade comigo, ai meu lume e meu ben!».
(III) Após espertar tiven gran sufrimento, pois en tal soño tiña gran pracer: rogarme, polo Noso Señor, o que me sabe amar máis que a si mesmo, (e dicirme) «Falade comigo, ai meu lume e meu ben!».
(IV) E, xa que espertei, funlle rogar a Deus que me cumprise este soño.
Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10a 10C + 10a 10c (= RM 155:5)
Encontros vocálicos: 10 migo,‿ai; 12 sonho‿avia; 15 migo,‿ai
Esta cantiga ten o seu reflexo e continuidade na seguinte composición (nº 862), tamén de Joan Meendiz de Briteiros.
Por moito que en ningunha das precedentes edicións se respectase o texto transmitido polos códices, é verdadeiramente significativa a variación nesta ocorrencia do refrán, con xogo paronomásico falad’, amig(a) / falade migo (Martínez Pereiro 2004). Esta variación –redaccional e expresiva– forma conxunto con outras mudanzas nos refráns que se rexistran ao longo do corpus. Cfr. nota a 27.4.
Nótese o lapso na copia de BV, cunha forma plural (*veerades) imposíbel no contexto.
Aínda que minoritaria, a forma milhor, con pechazón de /e/>/i/ por influencia de consoante palatal (por iode na súa base etimolóxica mĕliōrem), ten certa presenza na lingua trobadoresca.
Por outra banda, obsérvese a construción querer milhor que a sí, que contrasta vivamente con querer melhor ca mí/min (177.22, 261.8-9, 530.4, 531.r, 683.7, 830.13-14, 1091.19); isto é, semella que a conxunción que admite a presenza da preposición a fronte a ca, que a evita (véxase v. 14). Cfr. nota a 44.13, 177.22 e 243.16.
A conxunción como cumpre neste verso a función de introducir un infinitivo explicativo, facéndoo equivaler a ‘isto é’ (só se rexistra en 42.4, 87.8, 119.17, 167.11, 196.13, 220.11, 547.13, 638.3). A rareza da construción explica a actuación editorial de Finazzi-Agrò, Cohen e Littera, que segmentan <como> en com o ~ con o.
Foi é a forma xeral de P3 de pretérito de seer (e de ir), mais tamén aparece como forma de P1, tal como acontece neste verso: a pesar de que en xeral se estabelece unha oposición P1 / P3, fui (< fŭī) / foi (< fŭĭt), pola acción metafónica de -ī final nalgúns pretéritos fortes (cfr. tamén fiz vs. fez, sive vs. seve, tive vs. teve etc.), foi pode ser tamén resultado de P1, o mesmo que fui aparece esporadicamente como forma de P3 (sen efecto metafónico, por tanto, ou con xeneralización analóxica de unha ou outra persoa).
A expresión verbal sacar a ben significa ‘cumprir, realizar’.
Nous utilisons des cookies de tiers à des fins analytiques pour pouvoir connaître les habitudes de navigation (par exemple, les pages visitées). N'oubliez pas que si vous acceptez les cookies de tiers, vous devrez les exclure des options de votre navigateur ou du système proposé par des tiers.
Cliquez sur le bouton correspondant pour accepter ou rejeter les cookies :
Précédent
