[últ. rev.: 31/07/2023]Imprimir

638 [= Tav 30,17]
Estrãia vida viv’oj’eu, senhor
Estevan da Guarda

Estrãia vida viv’oj’eu, senhor,
das que viven quantos no mundo son,
como viver pesand’a vós e non
aver eu ja d’outra cousa sabor
senon da morte, por partir, per i,
pesar a vós e mui gran mal a mí
e fazer-me Deus, morrendo, viver
en tal vida, qual mi oides dizer:
viv’eu, senhor, fazend’a vós pesar
e mal a min, e non me quer Deus dar
de o partir nen un sén nen poder;
e, pero, [mia] senhor, grand’é meu mal,
vedes o que mi é máis grave que al:
o pesar é que vós tomades én,
ond’a min, senhor, quanto mal m’én ven,
podendo Deus tod’este mal partir
per mia morte, que non quer consentir
porque sabe que máis morto me ten
per viver eu, pois a vós pesar é.
Quanto mal, [mia] senhor, per bõa fe,
á en tal vida? Dizer non no sei!
 
 
 
 
5
 
 
 
 
10
 
 
 
 
15
 
 
 
 
20
 

Manuscritos

B 623, V 224

Edicións

I. Edicións críticas: Nunes (1972 [1932]: 230-231); Pagani (1971: 86-87 [= LPGP 254]); Littera (2016: I, 257-258).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 88); Braga (1878: 45); Machado & Machado (1952: III, 275-276).

Variantes manuscritas

1 viv’oj’eu] mu(d)o geu B   2 das] da V   3 e] τ B : et V   6 e] τ B : et V; gran] g̃ra B; mí] mj̄ B   7 morrendo] moirendo B   12 e] Et B : τ V; grand’é] g̃rade B   17 per] por V   20 bõa] boa B   21 non no] nō uo V

Variantes editoriais

2 das] da Nunes   3 e] et Pagani   6 e] et Pagani; mí] min Pagani : mim Littera   11 nen un] nẽum Littera   12 e] et Pagani; mia] om. Nunes, Pagani, Littera   17 per] por Nunes   20 mia] om. Nunes, Pagani, Littera; bõa] boa Pagani, Littera   21  non no] non’o Littera

Paráfrase

(I) Estraña vida vivo hoxe, senhor, máis do que a das outras persoas que viven no mundo, pois vivo causándovos pena a vós e xa non desexo ningunha outra cousa que non sexa a morte, para así quitarvos sufrimentos a vós e tamén a min, logrando Deus deste xeito que morrendo eu, viva (II) en tal vida como me oídes dicir: vivo eu, senhor, causándovos dor a vós e mal a min propio, e Deus non me quere dar ningún xuízo nin poder para apartalo. Mais, miña dama, o meu pesar é grande, e vede o que me resulta máis doloroso do que calquera outra cousa: a miña pena consiste en que vós tamén a sufrides (III) a carón de min, senhor, todo canto mal me vén dela, e podería Deus quitarme todo este sufrimento por medio da morte, que non quere concederme porque sabe que me ten máis morto mentres vivo, pois isto cáusavos dor. Canto mal, miña dama, hai nunha vida como esta? Non sei dicilo.

Métrica

Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10a 10c 10c 10d (= Tav 167:1)

Encontros vocálicos: 1 Es·trã·ia; 8 mi‿o·i·des; 13 mi‿é

Notas

Texto
  • *

    Sobre o carácter de verdadeira cantiga ateúda desta composición, só reflectido na edición de Littera, véxase nota á cantiga 15.

  • 1

    A variante estrãio, forma desnasalada de estraio (cfr. tamén estrãiar, estraiar), atestada en 103.1 e 1341.14, é produto da minoritaria evolución de -nj-, con caída de -n- en vez da xeral palatalización da base extraneum (véxase CGPA, s.v. estraio, estrãio, estrayo, estrãyo, estray͂o). Tal resultado convive co xeral estranho no corpus trobadoresco profano, e a súa emenda supón unha irregular nivelación lingüística da lingua trobadoresca. Cfr. nota a 236.15.

  • 3

    A conxunción como cumpre neste verso a función de introducir un infinivo explicativo, facéndoo equivaler a ‘isto é’ (só se rexistra en 42.4, 87.8, 119.17, 167.11, 196.13, 220.11, 547.13, 638.3 e 861.13).

  • 12

    A hipometría destes versos (vv. 12 e 20) resólvese co posesivo, moi probabelmente omitido no proceso de copia, como acontece noutras pasaxes (véxase, por exemplo, 909.8, 1297.8).

  • 20-21

    A modulación sintáctico-expresiva destes versos é diferente en Nunes e Pagani, pois a construción sintáctica presentada é outra, tamén posíbel. Eis a versión dos editores precedentes, tamén coincidentes nesta cuestión (versión de Pagani):
        Quanto mal, senhor, per bõa ffé
        ha en tal vida dizer non-no sei!

Buscar
    Non se atopou ningún resultado