702 [= RM 79,22]
Filha, direi-vos ũa ren

Filha, direi-vos ũa ren
que de voss’amig’entendi,
e filhad’algun conselh’i:
digo-vos que vos non quer ben.
Madre, creer-vos-ei eu d’al
e non desto, per bõa fe,
ca sei que mui melhor ca
me quer nen que m’eu quero .
Mal mi venha, se assi é.
Madre, creer-vos-ei eu d’al,
mais non desso, ca ‘ssi lhe praz
de me veer, que, pois naci,
nunca tal prazer d’ome vi.
Filha, sei eu que o non faz.
Madre, creer-vos-ei eu d’al,
mais non vos creerei per ren
que no mundo á que quera tan gran ben.
 
 
 
 
5
 
 
 
 
10
 
 
 
 
15
 
 

Manuscritos


B 687, V 289

Edicións


I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 110-111 [= LPGP 535]); Cohen (2003: 172); Littera (2016: I, 613).
I. Outras edicións: Monaci (1875: 115); Braga (1878: 56); Machado & Machado (1952: III, 362-363).
III. Antoloxías: Mongelli & Maleval & Vieira (1995: 167); Ferreiro & Martínez Pereiro (1996a: 125).

Variantes manuscritas


1 direi] derey V   3 filhad’] falhad B

Variantes editoriais


6 desto] d’esso Nunes : desso Cohen, Littera   8 m’eu] meu Nunes   17 que] que[n] Cohen; quera] queira Nunes, Littera

Paráfrase


(I) –Filla, direivos unha cousa que entendín do voso amigo, e tomade algunha determinación sobre iso: dígovos que non vos ama.

Madre, crereivos eu outra cousa (II) e non isto, abofé, pois sei que me quere mellor que a si e que eu me quero a min mesma.

–Mal me veña se é así.

 –Madre, crereivos eu outra cousa, (III) mais non iso, pois tanto lle prace verme que, desde que nacín, nunca vin tal pracer de ninguén.

–Filla, eu sei que non o fai.

–Madre, crereivos eu outra cousa, (1) mais non vos crerei por nada que hai no mundo quen ame tanto.

Métrica


Esquema métrico: 3 x 8a 8b 8b 8a 8C + 8d 10d (= RM 155:18)

Encontros vocálicos: 17 mundoá

Notas


Texto
  • *

    Esta composición é unha cantiga ateúda atá a fiinda, con ligazón sintáctico-discursiva entre todas as súas estrofas, incluída na relación de cantigas ateúdas confeccionada por Gonçalves (2016 [1993]: 269-270).

  • 6

    A emenda do demostrativo en Nunes, Cohen e Littera (esto > esso; cfr. v. 11) non ten apoio na unánime lección <esto> de BV.

  • 7-8

    Igual que na frecuente expresión amar máis ca mí/min (nen al) non ten cabida a preposición a (véxase nota a 44.13), en querer melhor ca mi(n)/si (261.8-9, 530.4, 531.r, 683.7, 830.13-14, 1091.19), tampouco existe preposición para introducir o complemento pronominal. Cfr. notas a 44.13 e 243.16.

  • 8

    A edición nunesiana non realiza a necesaria segmentación m’eu, de modo que fixa un posesivo meu sen sentido no contexto (*nen que meu quero mi).

    Por outra parte, o pronome persoal tónico , en función de CD, pode aparecer sen preposición a, igual que os restantes pronomes tónicos oblicuos (ti, el(as), nós, vós), que presentan idéntico comportamento. Cfr. nota a 4.9.

  • 11

    O adverbio assi presenta a súa forma reducida por necesidades métricas con frecuencia despois da conxunción causal ca (véxase 94.10, 239.10, 290.16, 321.15, 983.3, 1022.r2, 1231.71364.r3). Véxanse tamén nota a 179.30 e mais a 481.13.

  • 17

    Obsérvese a aparición da variante quera, que responde á forma clásica do presente subxuntivo latino de querer (< quaeram, quaeras etc.), resultado minoritario con presenza indubitábel na lingua medieval e no corpus poético trobadoresco. Cfr. nota a 73.16.
    Resulta desnecesaria, por outra banda, a reintegración que[n] de Cohen, pois a forma que ten con frecuencia o valor de ‘quen’.

Buscar
    Non se atopou ningún resultado

    Utilizamos cookies de terceiros con fins analíticos para poder coñecer os hábitos de navegación (por exemplo, páxinas visitadas). Lembre que, se aceptar cookies de terceiros, terá de as excluír das opcións do seu navegador ou do sistema ofrecido por terceiros.
    Clique no botón correspondente para aceptar ou rexeitar as cookies:

    ConfiguraciónsAceptar