I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 110-111 [= LPGP 535]); Cohen (2003: 172); Littera (2016: I, 613).
I. Outras edicións: Monaci (1875: 115); Braga (1878: 56); Machado & Machado (1952: III, 362-363).
III. Antoloxías: Mongelli & Maleval & Vieira (1995: 167); Ferreiro & Martínez Pereiro (1996a: 125).
1 direi] derey V 3 filhad’] falhad B
6 desto] d’esso Nunes : desso Cohen, Littera 8 m’eu] meu Nunes 17 que] que[n] Cohen; quera] queira Nunes, Littera
(I) –Filla, direivos unha cousa que entendín do voso amigo, e tomade algunha determinación sobre iso: dígovos que non vos ama.
–Madre, crereivos eu outra cousa (II) e non isto, abofé, pois sei que me quere mellor que a si e que eu me quero a min mesma.
–Mal me veña se é así.
–Madre, crereivos eu outra cousa, (III) mais non iso, pois tanto lle prace verme que, desde que nacín, nunca vin tal pracer de ninguén.
–Filla, eu sei que non o fai.
–Madre, crereivos eu outra cousa, (1) mais non vos crerei por nada que hai no mundo quen ame tanto.
Esquema métrico: 3 x 8a 8b 8b 8a 8C + 8d 10d (= RM 155:18)
Encontros vocálicos: 17 mundo‿á
Esta composición é unha cantiga ateúda atá a fiinda, con ligazón sintáctico-discursiva entre todas as súas estrofas, incluída na relación de cantigas ateúdas confeccionada por Gonçalves (2016 [1993]: 269-270).
A emenda do demostrativo en Nunes, Cohen e Littera (esto > esso; cfr. v. 11) non ten apoio na unánime lección <esto> de BV.
A edición nunesiana non realiza a necesaria segmentación m’eu, de modo que fixa un posesivo meu sen sentido no contexto (*nen que meu quero mi).
Por outra parte, o pronome persoal tónico mí, en función de CD, pode aparecer sen preposición a, igual que os restantes pronomes tónicos oblicuos (ti, el(as), nós, vós), que presentan idéntico comportamento. Cfr. nota a 4.9.
Obsérvese a aparición da variante quera, que responde á forma clásica do presente subxuntivo latino de querer (< quaeram, quaeras etc.), resultado minoritario con presenza indubitábel na lingua medieval e no corpus poético trobadoresco. Cfr. nota a 73.16.
Resulta desnecesaria, por outra banda, a reintegración que[n] de Cohen, pois a forma que ten con frecuencia o valor de ‘quen’.
Utilizamos cookies de terceiros con fins analíticos para poder coñecer os hábitos de navegación (por exemplo, páxinas visitadas). Lembre que, se aceptar cookies de terceiros, terá de as excluír das opcións do seu navegador ou do sistema ofrecido por terceiros.
Clique no botón correspondente para aceptar ou rexeitar as cookies: