I. Edicións críticas: Nunes (1972 [1932]: 318-319 [= LPGP 895]); Arias Freixedo (2010: VIII); Littera (2016: II, 441-442).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 180); Braga (1878: 93-94); Machado & Machado (1953: IV, 256-257).
III. Antoloxías: Nemésio (1961 [1949]: 131); Landeira Yrago (1975: 109); Torres (1977: 285); Alvar & Beltrán (1989: 241); Ferreiro & Martínez Pereiro (1996b: 212); Magalhães (2007: 121); Mongelli (2009: 44).
2 a] o V 3 nunca] nuuca B 7 Deus] des V; por] pre BV 8 ꝙʷ me moirer B 12 e no’mi] en mi V 13 verra] ueira B 14 por] pre BV; én] eu B 17 Deus] des V; non] nē B
7 por veer] e per veer Nunes 12 no’mi] non mi Nunes, Arias Freixedo 17-18 Deus, nom mi val / [...] / e deste mal Littera
(I) Desde que eu vin a que eu vin nunca durmín, e pensando niso, eu morro!
(II) Deus fíxome ver para ver quen me fai morrer e dicir: eu morro!
(III) Gran mal me vén e no me vén nin virá ben diso, e por iso eu morro!
(IV) E non me vale Deus, non me vale, e deste mal eu morro! Eu morro! Eu morro!
Esquema métrico: 4a 4a 4a 4a 2B (I-III [= RM 7:1]) + 4a 4a 4a 2B 2B 2B (IV [= RM 19:42])
A estrofa final desta cantiga, polo seu carácter conclusivo, mostra unha métrica diferente, con repetición intensificadora da exclamación do refrán.
Nos textos transmitidos por A ten certa presenza a asimilación no’me ~ no’mi (cfr. a evolución regular -nm->-m-; véxase Ferreiro 1999: §101c), face a BV que, en xeral, presentan a lección non me ~ non mi con manutención da integridade morfolóxica do adverbio negativo (66.13, 90.9, 223.r2, 239.7, 243.14, 258.9, 283.10, 285.13, 421.5, 423.20, 430.8)1 . Na realidade, nos apógrafos italianos só se rexistra en tres ocasións (104.21, 906.12 e 1482.5).
A partir do erro <pre>/<por>, frecuente en BV, propomos un texto sintáctica e semanticamente lóxico: ‘Deus fíxome ver para (por) ver quen me fai morrer...’. Porén, tamén sería posíbel interpretarmos <pre> como per-, isto é, a partícula perfectiva preverbal (‘Deus fíxome ver, ver claramente quen me fai morrer...’.:
Fez-me veer
Deus, per-veer
quen me morrer
faz, ...
Littera considera verosímil a ausencia dun verso nesta estrofa, a pesar da inexistencia de indicación de lacuna en ningún dos manuscritos. Outrosí, foi revisada por Colocci, que anotou vnisono tornel precisamente para indicar que o refrán se repetía idéntico ao final por tres veces, que el mesmo marcou reiterando a marca angular que usa habitualmente para marcar o verso inicial do refrán.
This site uses third-party cookies for analytical purposes to help us track and monitor how users navigate the site (e.g. which pages they visit). Remember that if you accept third-party cookies, you should delete them from your browser options or from the system provided by the third party in question.
Click below to accept or to edit your cookie settings.