906 [= RM 143,4]
Des que eu vi

Des que eu vi
a que eu vi
nunca dormi,
e cuidand’i
moir’eu.
Fez-me veer
Deus, por veer
quen me morrer
faz, e dizer:
«Moir’eu».
Gran mal mi ven,
e no’mi ven
nen verra ben
end’, e por én
moir’eu.
E non mi val
Deus, non mi val,
e deste mal
moir’eu,
moir’eu,
moir’eu.
 
 
 
 
5
 
 
 
 
10
 
 
 
 
15
 
 
 
 
20
 

Manuscritos


B 905, V 491

Edicións


I. Edicións críticas: Nunes (1972 [1932]: 318-319 [= LPGP 895]); Arias Freixedo (2010: VIII); Littera (2016: II, 441-442).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 180); Braga (1878: 93-94); Machado & Machado (1953: IV, 256-257).
III. Antoloxías: Nemésio (1961 [1949]: 131); Landeira Yrago (1975: 109); Torres (1977: 285); Alvar & Beltrán (1989: 241); Ferreiro & Martínez Pereiro (1996b: 212); Magalhães (2007: 121); Mongelli (2009: 44).

Variantes manuscritas


2 a] o V   3 nunca] nuuca B   7 Deus] des V; por] pre BV   8 ꝙʷ me moirer B   12 e no’mi] en mi V   13 verra] ueira B   14 por] pre BV; én] eu B   17 Deus] des V; non] nē B

Variantes editoriais


7 por veer] e per veer Nunes   12 no’mi] non mi Nunes, Arias Freixedo   17-18 Deus, nom mi val / [...] / e deste mal Littera

Paráfrase


(I) Desde que eu vin a que eu vin nunca durmín, e pensando niso, eu morro!

(II) Deus fíxome ver para ver quen me fai morrer e dicir: eu morro!

(III) Gran mal me vén e no me vén nin virá ben diso, e por iso eu morro!

(IV) E non me vale Deus, non me vale, e deste mal eu morro! Eu morro! Eu morro!

Métrica


Esquema métrico: 4a 4a 4a 4a 2B (I-III [= RM 7:1]) + 4a 4a 4a 2B 2B 2B (IV [= RM 19:42])

Notas


Texto
  • *

    A estrofa final desta cantiga, polo seu carácter conclusivo, mostra unha métrica diferente, con repetición intensificadora da exclamación do refrán.

  • 12

    Nos textos transmitidos por A ten certa presenza a asimilación no’me ~ no’mi (cfr. a evolución regular -nm->-m-; véxase Ferreiro 1999: §101c), face a BV que, en xeral, presentan a lección non me ~ non mi con manutención da integridade morfolóxica do adverbio negativo (66.13, 90.9, 223.r2, 239.7, 243.14, 258.9, 283.10, 285.13, 421.5, 423.20, 430.8)1 . Na realidade, nos apógrafos italianos só se rexistra en tres ocasións (104.21, 906.12 e 1482.5).

  • 14

    A partir do erro <pre>/<por>, frecuente en BV, propomos un texto sintáctica e semanticamente lóxico: ‘Deus fíxome ver para (por) ver quen me fai morrer...’. Porén, tamén sería posíbel interpretarmos <pre> como per-, isto é, a partícula perfectiva preverbal (‘Deus fíxome ver, ver claramente quen me fai morrer...’.:

              Fez-me veer

              Deus, per-veer

              quen me morrer

              faz, ...

  • 16-21

    Littera considera verosímil a ausencia dun verso nesta estrofa, a pesar da inexistencia de indicación de lacuna en ningún dos manuscritos. Outrosí, foi revisada por Colocci, que anotou vnisono tornel precisamente para indicar que o refrán se repetía idéntico ao final por tres veces, que el mesmo marcou reiterando a marca angular que usa habitualmente para marcar o verso inicial do refrán.

  1. ^

    Aínda hai que acrecentar a aparición desta asimilación no primeiro verso do refrán das estrofas II e III da cantiga 271.

Buscar
    Non se atopou ningún resultado

    Utilizamos cookies de terceiros con fins analíticos para poder coñecer os hábitos de navegación (por exemplo, páxinas visitadas). Lembre que, se aceptar cookies de terceiros, terá de as excluír das opcións do seu navegador ou do sistema ofrecido por terceiros.
    Clique no botón correspondente para aceptar ou rexeitar as cookies:

    ConfiguraciónsAceptar