444 [= RM 157,39]
Pero eu vejo aqui trobadores

Pero eu vejo aqui trobadores,
sennor e lume destes ollos meus,
que troban d’amor por sas sennores,
non vej’eu aqui trobador, par Deus,
que m’oj’entenda o por que digo
al é Alfanx’e al Seserigo.
Sennor, fremosa máis de quantas son
en Santaren e que máis desejo,
dizer-vos quero, se Deus me perdon:
non vej’[eu] omen de quantos vejo
que m’oj’entenda o por que digo
[al é Alfanx’e al Seserigo].
Amo-vos tant’e tan de coraçon
que o dormir ja o ei perdudo,
sennor de e do meu coraçon:
non vej’eu ome tan entendudo
que m’oj’entenda o p[or] q[ue] d[igo
al é Alfanx’e al Seserigo].
 
 
 
 
5
 
 
 
 
10
 
 
 
 
15
 
 
 

Manuscritos


A 279

Edições


I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 550-551 [= LPGP 987-988]); Fernández Graña (2007: 441); Littera (2016: II, 573).
II. Outras edicións: Carter (2007 [1941]: 164-165); Machado & Machado (1960: VII, 61); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2018b: III, 444).
III. Antoloxías: Ferreiro & Martínez Pereiro (1996b: 14); Arias Freixedo (2003: 927-928).

Variantes manuscritas


8 Santaren] sc̄aren A   9 vos] uos A   13 vos] uos A

Variantes editoriais


8 Santaren] Sanctaren Michaëlis   9 vos] vus Michaëlis   10 omen] ome Michaëlis   13 vos] vos Michaëlis

Paráfrase


(I) Aínda que eu vexo aquí trobadores, señora e luz destes ollos meus, que troban de amor polas súas señoras, non vexo eu aquí un trobador, por Deus, que hoxe entenda por que digo que unha cousa é Alfanxe e outra é Seserigo.

(II) Señora, a máis fermosa de cantas viven en Santarém e a que máis desexo, quérovos (isto) dicir, así Deus me perdoe: eu non vexo un home de cantos vexo que hoxe entenda por que digo que unha cousa é Alfanxe e outra é Seserigo.

(III) Ámovos tanto e tan de corazón que xa perdín o sono, señora de min e do meu corazón: non vexo eu un home tan entendido que hoxe entenda por que digo que unha cousa é Alfanxe e outra é Seserigo.

Métrica


Esquema métrico: 3 x 9’a 10b 9’a 10b 9’C 9’C (= RM 99:44)

Encontros vocálicos: 1 vejoaqui

Notas


Texto
  • *

    Esta cantiga de amor forma conxunto coas cantigas 443 e 445, que moi probabelmente son da autoría do mesmo trobador (descoñecido), talvez da zona de Santarém (Portugal). Sobre a hipotética identificación deste trobador véxase Gonçalves (2016: 605-612).

  • 5-6

    O trobador utiliza nesta composición un refrán moi similar ao da cantiga anterior (nº 443), xa que a única diferenza reside en que agora o primeiro verso do estribillo é o último verso da estrofa derradeira (443.16), con mundanza no  xénero do pronome. Véxase nota a 443.5-6.

  • 10

    A restauración de eu, que vén esixido pola métrica, apóiase na presenza do pronome no idéntico inicio dos vv. 4 e 16 (non vej’eu). Por outra parte, Michaëlis nivelou a forma omen, rara en Ajuda, en prol da forma xeral ajudiana ome (para omen en A véxase nota a 129.14).

  • 15

    Esta fórmula de invocación, sennor de mí e do meu coraçon, aparece tamén en 276.9 (Joan Soarez Coelho), 328.1 (Rodrig’Eanes de Vasconcelos) e 416.14 (Fernan Velho). Cfr. nota a 276.9.

Procurar
    Não foram encontrados resultados

    Utilizamos cookies de terceiros com fins analíticos para conhecer os hábitos de navegação (por exemplo, páginas visitadas). Ao aceitar cookies de terceiros, terá de as excluir das opções do seu navegador ou do sistema oferecido por terceiros.
    Clique no botão correspondente para aceitar ou recusar as cookies:

    DefiniçõesAceitar