684 [= RM 75,14]
Par Deus, amigo, nunca eu cuidei
Joan Perez d'Avoin

Par Deus, amigo, nunca eu cuidei

que vos perdesse como vos perdi

por quen non parece melhor de mí

nen ar val máis; e tal queixum’end’ei

que direi, amigo, per bõa fe,

como parec’e seu nom’e quen é.

Se vos foss’eu por tal dona perder

que me vencess’oj’en parecer ben

ou en al que-quer, prazer-m’-ia én;

mais tan sen guisa o fostes fazer

que direi, amigo, per bõa fe,

[como parec’e seu nom’e quen é].

En toda ren que vos possa buscar

mal, buscar-vo-lo-ei mentr’eu viva for,

ca me leixastes por atal senhor

que ben vos digo, con este pesar,

que direi, amigo, [per bõa fe,

como parec’e seu nom’e quen é].

E, poi-lo eu disse[r], per bõa fe,

pesar-vos-á, pois souberen quen é.

Manuscrits

B 668, V 271

Edicions

I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 94-95 [= LPGP 493-494]); Cohen (2003: 155); Littera (2016: I, 570-571).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 103); Braga (1878: 52); Machado & Machado (1952: III, 342-343).
III. Antoloxías: Nunes (1959: 319).

Variants manuscrites

1 nunca] om. B 2 como vos] comeuo V; perdi] perdi(i) B 3 quen] q̅ B 5 bõa] boa B : bona V 9 prazer] praer V 14-15 mal buscaruoloey ment’u uyua for / (ment’u uyua for came lei) / came leixastes pe atal senhor V 19 bõa] bona V 20 quen] q̅ B

Variants editorials

2 como] come Nunes 4 queixum’] queixume Nunes

Paràfrasi

(I) Por Deus, amigo, eu nunca pensei que vos perdería como vos perdín por quen non é máis fermosa ca min nin vale máis; e tal queixume teño por iso que direi, amigo, abofé, como é (o seu aspecto) e o seu nome e quen é.

(II) Se eu vos fose perder por unha dona tal que me vencese hoxe en beleza ou noutra cousa calquera, alegraríame por iso; mais fixéstelo tan sen xeito que direi, amigo, abofé, como é (o seu aspecto) e o seu nome e quen é.

(III) En todo o que eu vos poida buscar mal, héivolo buscar mentres estiver viva, porque me deixastes por tal señora que ben vos digo, co pesar que teño, que direi, amigo, abofé, como é (o seu aspecto) e o seu nome e quen é.

(1) E despois que o eu dixer, abofé que vos pesará, cando souberen quen é.

Mètrica

Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10a 10C 10C + 10c 10c (= RM 160:132)

Encontros vocálicos: 14 -lo͜-ei

Notes

Text

2
Nótese, máis unha vez, a vacilación formal na conxunción como / come entre B e V, que explica a opción de Nunes pola lección do Cancioneiro da Vaticana.
5
A presenza de -n- na forma manuscrita <bona>, tamén no v. 19, é simple indicación gráfica da nasalidade fonolóxica de /õ/ (confirmada neste caso pola lección de B), o mesmo que noutras voces que se rexistran esporadicamente, en especial, nos apógrafos italianos (case sempre con unha das documentacións correcta) en <alguna> algũa e <(h)una> ũa, <capaton es> çapatões, <certano> certão, <dona> dõa, <lontano> loução, <lunar> lũar, <mano> mão, <pardonar> perdõar, <poner> põer, <uano> vão, <ueno> vẽo, <uilano> vilão. Sobre estas grafías e as formas do tipo irmana, véxase Ferreiro 2008b.
9
A locución indefinida al que-quer ‘outra cousa calquera’ (véxase tamén 141.12, 254.6) é a versión positiva de al ren (véxase nota a 72.21) ou al nada (véxase nota a 708.16). Cfr. nota a 24.23.
16
A puntuación de Littera neste verso (que, ben vos digo, com este pesar / que direi...) parece suxerir que ben vos digo é unha expresión fraseolóxica (véxase Glosario, s.v. dizer), ao tempo que quebra a ligazón sintáctica de digo co seu CD que direi...
19
A pesar de que disse podería encaixar semanticamente na fiinda, o sentido aconsella a emenda para unha forma de futuro de subxuntivo, coherente na concordancia dos tempos coa súa introdución con pois e co verbo principal pesará en futuro: ‘E, depois que o eu dixer, pesaravos sen dúbida, após saberen quen é’. É por isto que tanto Nunes como Cohen ou Littera realizaron a corrección dos manuscritos. Cfr. nota 685.4.

Cercar

No s'ha trobat cap resultat

684 [= RM 75,14]Par Deus, amigo, nunca eu cuideiJoan Perez d'Avoin