I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 428-429); Tavani (1964: 62-63 [= LPGP 600]); Cohen (2003: 497); Littera (2016: II, 66).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 297); Braga (1878: 163); Machado & Machado (1956: V, 376).
III. Antoloxías: Gonçalves & Ramos (1983: 162); Jensen (1992: 202); Alonso Girgado (1992: 63); Arias Freixedo (2003: 590-591); Souto Cabo (2017: 161).
3 quando] Quanto B : quanto V 5 entençar] entencar B 6 muitos] muytus V 8 bõa] boa B 11 Muitos] Muytus V; feitos] fey V 12 lh’eu] heu B 16 E aquesto [o] non sei] Enq̅sto nō (s)sey B
3 quando se torna en trobar] [de] quanto[s] se torna[n or’] en trobar Nunes 5 dos que] dos [muitos] que Nunes : dus que Tavani 6 muitos veen] muytus vẽen Tavani : muitos vẽen Cohen, Littera 7 todos] todus Tavani 8 trobar] [bõo] trabar Nunes 9 que nunca o trobadores vencer] que [o] nunca o[s] trobadores vencer Nunes 10 tan trobador é] tan [bon] trobador [el] é Nunes 11 Muitos ... feitos] Muytus ... feytus Tavani 13 de como se ben defendeu] [foi] de como se [mui] ben defendeu Nunes : é como se ben defendeu Cohen 15 sempre] [en que] sempre Nunes 16 aquesto [o] non] aquesto non [o] Nunes, Tavani, Cohen : aquesto non’[o] Littera 18 trobar cometeu] trobar [muito] cometeu Nunes
(I) Moi bo trobador é o meu amigo, pois nunca ninguén se defendeu mellor, cando se pon a trobar, do que el se defende polo meu amor dos que van con el disputar (nos cantares).
(II) Aínda que moitos o veñen atacar, sábese defender tan ben de todos no seu trobar, abofé, que nunca o puideron vencer trobadores ningúns, tan trobador é.
(III) Moitos cantares ten feitos por min, mais o que lle eu sempre máis agradecín foi como se defendeu tan ben: nas tenzóns que del escoitei sempre venceu polo meu amor.
(1) E isto non o sei eu por min, senón porque o di así calquera que o atacou no trobar.
Esquema métrico: 3 x 10a 10a 8b 10a 8b (= RM 33:8) + 10a 10a 8b
O xograr Lourenço foi atacado literariamente por outros trobadores como Joan Garcia de Guilhade, a cuxo servizo estaba como intérprete, porque non se cinxía á interpretación e quería tamén trobar, isto é, compoñer (véxase nota a UC 1420). Alén de se defender nas tenzons contra os ataques de Guilhade e doutros trobadores, Lourenço utiliza nesta ocasión unha cantiga de amigo para proclamar o seu dominio da arte de trobar.
A alternancia na medida dos versos da cantiga (con octosílabos nos vv. 3 e 5 de cada estrofa) provocou que Nunes tentase reconducila ao decasílabo, acrecentando diversos elementos en todos os versos afectados para conseguir a uniformidade decasilábica.
Ao longo do corpus áchanse algunhas confusións nos apógrafos italianos entre quando e quanto, facilmente detectábeis cando algún dos manuscritos achega o texto correcto (véxase, por exemplo, 166.10, 423.5, 599.14 ou 624.12), mais de carácter por veces incerto cando existe coincidencia na lección dos apógrafos, como acontece neste caso (véxase 633.5 e 13, 1186.14).
É bastante frecuente no Cancioneiro da Vaticana a presenza da terminación -us en voces en que é xeral -os (<muytus>, vv. 6, 11); na realidade, esta grafía aparece de modo case exclusivo en formas verbais de P4 e nomes masculinos plurais. A súa esporádica presenza, limitada aos apógrafos italianos, mostra que é produto do desenvolvemento da abreviatura <9> en posición final, abreviatura herdada do latín, onde funcionaba como desinencia de nominativo nos nomes da segunda declinación, rematados en -us.
Cohen emenda a preposición de no v. 13 para a converter nunha forma verbal é, de modo que regulariza a sintaxe, mais banaliza a expresión:
mais o que lh’ eu sempre mais gradeci
é como se ben defendeu.
Neste período o verbo ser ten de ser sobreentendido, de maneira que os versos seguintes (vv. 14-15) constitúen a resposta ao posto nestes vv. 12-13:
mais o que lh’eu sempre máis gradeci
de como se ben defendeu: / ...
Neste verso, onde cómpre restaurar o pronome CD para completar a medida do verso, tal pronome debe ser integrado tras aquesto (E aquesto [o] non sei...): esa posición explica que se omitise por haplografía, ao tempo que, máis unha vez, transparece a habitual interpolación de pronomes na lingua medieval (cfr. E aquesto non [o] sei... nos precedentes editores). Neste sentido, véxase a interpolación do mesmo elemento no v. 9: que nunca o trobadores vencer / poderon.
Utilizamos cookies de terceiros con fins analíticos para poder coñecer os hábitos de navegación (por exemplo, páxinas visitadas). Lembre que, se aceptar cookies de terceiros, terá de as excluír das opcións do seu navegador ou do sistema ofrecido por terceiros.
Clique no botón correspondente para aceptar ou rexeitar as cookies: