I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 100-101 [= LPGP 493]); Cohen (2003: 161); Littera (2016: I, 574-575).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 109); Braga (1878: 53-54); Machado & Machado (1952: III, 349-350).
III. Antoloxías: Alvar & Beltrán (1989: 278); Arias Freixedo (2003: 517-518); Mongelli (2009: 117).
1 mia] ma V 2 quer] quei V 8 á] ia V 15 por] pre V
(I) Aquilo polo que eu sempre roguei a miña nai –poder vervos–, meu amigo, (ela) non o quere; mais pesaralle moito cando souber que eu vos digo isto que vos direi: cada vez que comigo quixerdes falar, falade comigo, e péselle a quen lle pesar.
(II) Péselle a quen queira e mátese por iso, pois xa está decidido o que ha de ser: vereivos se vos ver puider, e poderei, pois, meu lume e meu ben, cada vez que comigo quixerdes falar, falade comigo, e péselle a quen lle pesar.
(III) Pois entendo que quere a miña morte e o meu mal, xa que non quere nada do que a min me prace, e xa que ela por iso o fai, facede isto, e despois farase outra cousa: cada vez que comigo quixerdes falar, falade comigo, e péselle a quen lle pesar.
(IV) Sempre fixen canto puiden por servir a miña nai máis por isto que por outra razón: por vervos, amigo, e non por outra cousa; mais, xa que ela non mo quere consentir, cada vez que comigo quixerdes falar, falade comigo, e péselle a quen lle pesar.
Esquema métrico: 4 x 10a 10b 10b 10a 10C 10C (= RM 160:131)
En xeral, a forma ma é produto dun erro de copia, como mostran as varias leccións <m\h/a> ou <m\h/as> dos apógrafos italianos: 599.13, 678.8, 966.8, 984.1, 1009.1, 1297.1. Para alén disto, en xeral a forma ma(s) aparece só nun dos cancioneiros, fronte aos restantes testemuños manuscritos coa forma <mia> ou <mha>: B vs. A (190.r1 na estrofa II, 197.9), AB vs. V (403.14, 404.1), V vs. B (505.3, 506.13 e 21, 554.10, 556.9, 557.17, 604.r2, 605.4 e 10, 609.4, 625.1, 636.1, 794.9, 859.3, 887.5 e r1 nas estrofas I-III, 966.8, 970.12, 992.3, 1000.16, 1002.r2 na estrofa III, 1165.r2 na estrofa I, 1453.4 e 7, 1457.3, 1459.r1 e r2 na estrofa II, 1468.1, 1469.2, 1470b.6, 1483.r), AV vs. B (887.5 e r1 nas estrofas I-III), e B vs. V (548.5, 632.1, 634.13, 1363.r2 na estrofa II).
Obsérvese a sintaxe do período, entre fragmentaria e elíptica, que conforma unha expresión forzada: ‘Aquilo que sempre roguei a miña nai (vervos, meu amigo), miña nai non concede...’. Neste sentido, Littera propón unha puntuación diverxente, co vocativo meu amigo incluído na paréntese:
O por que sempre mia madre roguei
(que vos visse, meu amigo), non quer.
This site uses third-party cookies for analytical purposes to help us track and monitor how users navigate the site (e.g. which pages they visit). Remember that if you accept third-party cookies, you should delete them from your browser options or from the system provided by the third party in question.
Click below to accept or to edit your cookie settings.