979 [= RM 45,1]
Null’ome non pode saber

Null’ome non pode saber
mia fazenda per neun sén,
ca non ous’eu per ren dizer
a que m’en grave coita ten,
e non me sei consello dar,
ca a mia coita non á par,
que me faz seu amor sofrer.
Con tal sennor fui eu prender,
a que non ouso dizer ren
de quanto mal me faz aver,
que me sempre por ela ven,
e mal per-foi de min pensar
Amor, que me seu fez tornar,
ca por ela cuid’a morrer.
E nunca meus ollos veran
con que folgu’o meu coraçon:
mentr’esteveren, com’estan,
alongados dela e non
foren u a vejan, ben sei
que nunca lles ren mostrarei
que lles possa prazer de pran.
E ben sei ca non dormirán
mentr’assi for nen é razon
nen eu non perderei afan,
mal pecado, nulla sazon;
mais, se eu non morrer, irei
ced’u lle mia coita direi,
e por ela me matarán.
 
 
 
 
5
 
 
 
 
10
 
 
 
 
15
 
 
 
 
20
 
 
 
 
25
 
 
 

Manuscripts


A 286, B 977, V 564

Editions


I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: 569-570 [= LPGP 307-308]); Littera (2016: I, 339-340).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 202); Braga (1878: 108); Carter (2007 [1941]: 168); Machado & Machado (1953: IV, 356-357);  Montero Santalha (2004); Arbor Aldea (2016b).

Manuscript variants


1 Null’] ull A   2 neun] nen hun BV   4 en] eu B   7 me] mj B : mi V   8 eu prender] enprender A : eu p’nder B : eu p̃nder V   9 a] o BV   10 me] mj B : mi V   11 me] mj B : mi V   12 per-] par B   14 ca] E B : e V; morrer] moirer B   16 folgu’o] folgue BV; coraçon] coracon B   19 foren u a] Foran hua B : forā hua V (con til riscado)   20 lles] lhis BV; ren] tē V   21 lles] lhis BV   22 E] om. A   23 nen] uj B : ui V   24 nen] ne A   25 pecado] peccado B : pc̄cado V   26 morrer] moirer B   27 lle] lhy BV   28 e] τ u A

Editorial variants


2 neun] nẽum Littera   8 fui eu prender] fui emprender Michaëlis, Littera   16 folgu’o] folg’o Littera   22 dormirán] dormiran Michaëlis   24 afan] afã Littera   28 matarán] mataran Michaëlis

Paraphrase


(I) Ninguén pode saber de xeito ningún o que me acontece, pois eu por nada me atrevo a dicir o nome da que me ten en tan grave sufrimento, e non se me ocorre un remedio, porque a miña coita, que o seu amor me fai sufrir, non ten par.
(II) Con tal señora fun eu iniciar unha relación, a quen non me atrevo a lle dicir nada de canto mal me fai levar, que sempre me vén por causa dela, e moi mal coidou de min Amor, que me fixo tornar seu (vasalo), pois por ela penso morrer.
(III) E os meus ollos nunca verán nada con que folgue o meu corazón: mentres estiveren, como están, afastados dela e non foren a onde a vexan, ben sei, certamente, que nunca lles mostrarei nada que lles poida pracer.
(IV) E ben sei que non durmirán mentres así for nin é razoábel nin eu perderei o afán nunca, infelizmente; mais se eu non morrer, irei cedo a onde lle direi a miña coita, e por ela me matarán.

Metrics


Esquema métrico: 4 x 8a 8b 8a 8b 8c 8c 8a (= RM 100:45)

Notes


Text
  • 2

    No Cancioneiro da Ajuda niun é a forma xeral para o indefinido, mais tamén se rexistra neun (fem. neũa); en todos os casos, cando existe copia en BV, a forma nos cancioneiros italianos é nen un (<nen hun ~ nē hū ~ nē hūu...>), agás en 132.1 (<niun> A, <neum> B). De calquera xeito, en textos transmitidos en BV tamén se rexistra a forma feminina neũa en 1267.r1 e 1319.11, xunto coa forma neũu de V en 1007.22).

  • 8

    O feito de que emprender só se documente moi raramente no período medieval (un rexistro en CSM 313.72: e cada ũu enpres / a fazer sas orações aa Sennor mui cortes)1 , aconsella acoller a variante subministrada por BV para estabelecer o verbo prender, de amplísimo uso na lingua trobadoresca. Cfr. un contexto moi similar en Nen m’ar conven que én prenda / con outra (37.15), onde os restantes editores fixaron emprenda.

  • 14

    Nótese a alternancia de leccións entre A e B, coa presenza de ca ~ que en A fronte á copulativa e en B (tamén en 64.15, 94.22, 137.9, 175.22, 349.9); noutras pasaxes, achamos tamén a alternancia contraria, con e en A e ca ~ que en B(V) (véxase nota a 80.14). E resulta significativo que en 526.15, fronte a <Ca> en B se perciba vacilación na copia de V: <(E) Ca>.

  • 22-28

    Os ollos son o suxeito de dormirán (v. 22) e de matarán (v. 28).

  • 28

    A sintaxe e o sentido permiten a expunción do adverbio u, con presenza irregular (lémbrese a imposibilidade da sinalefa da copulativa: *e‿ u) no verso na copia de A (vs. BV), como acontece noutras pasaxes do corpus: 60.13 (B), 194.27 (B vs. A), 540.r1 (B vs. V), 1300.10 (BV vs. N).

     

  1. ^

    Existe escasísima documentación de emprender na prosa portuguesa tardía, pois só localizamos cinco ocorrencias na Crónica de D. Duarte, de Rui de Pina (CdP), e unha ocorrencia no Livro de Montaria (CGPA).

Search
    No results

    This site uses third-party cookies for analytical purposes to help us track and monitor how users navigate the site (e.g. which pages they visit). Remember that if you accept third-party cookies, you should delete them from your browser options or from the system provided by the third party in question.
    Click below to accept or to edit your cookie settings.

    SettingsAccept