[últ. rev.: 21/11/2024]Imprimir

786 [= RM 81,14]
O meu amigo, que sempr[e] amei
Joan Vaasquiz de Talaveira

O meu amigo, que sempr[e] amei
d[e-l]o primeiro dia que o vi,
ouv’el un dia queixume de mí,
non sei por que; mais logo lh’eu guisei
que lhi fiz de mí queixume perder:
sei-m’eu com’e non o quero dizer.
Porque ouv’el [de mí] queixume, os meus
olhos choraron muito con pesar
que eu ouv’én, poi-lo vi assanhar
escontra mí; mais guisei eu, par Deus,
que lhi fiz de mí [queixume perder:
sei-m’eu com’e non o quero dizer].
Ouv’el de mí queixum’e ũa ren
vos direi que mi avẽo des enton:
ouv’én tal coita no meu coraçon
que nunca dormi e guisei por én
que lhi fiz de mí [queixume perder:
sei-m’eu com’e non o quero dizer].
E quen esto non souber entender
nunca én máis per mí pode saber.
 
 
 
 
5
 
 
 
 
10
 
 
 
 
15
 
 
 
 
20

Manuscritos

B 789, V 373

Edicións

I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 182-183 [= LPGP 556]); Cohen (2003: 257); Fregonese (2007: 99); Littera (2016: II, 13-14).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 142); Braga (1878: 70-71); Machado & Machado (1953: IV, 88).
III. Antoloxías: Cidade (1941: 63-64); Piccolo (1951: 158-159); Nunes (1959: 324-325); Landeira Yrago (1975: 270); Ferreiro & Martínez Pereiro (1996a: 128); Arias Freixedo (2003: 556-557); Magalhães (2007: 96).

Variantes manuscritas

13 queixum’e] qixume B

Variantes editoriais

1 sempr[e] amei] [eu] sempr’amei Nunes, Cohen, Littera   7 ouv’] ouv[e] Nunes, Fregonese; [de mí]] om. Nunes   15 én] en Nunes

Paráfrase

(I) O meu amigo, que sempre amei desde o primeiro día que o vin, tivo el un día queixa de min, non sei por que; mais logo eu dispuxen de tal xeito que lle fixen perder o queixume de min: eu sei ben como e non o quero dicir.

(II) Porque el tivo queixa de min, os meus ollos choraron moito co pesar que iso me causou, pois vino asañarse contra min; mais eu, por Deus, dispuxen de tal xeito que lle fixen perder o queixume de min: eu sei ben como e non o quero dicir.

(III) El tivo queixume de min e direivos unha cousa que me acontece desde entón: tiven tal coita no meu corazón que non durmín máis e por iso dispuxen de tal xeito que lle fixen perder o queixume de min: eu sei ben como e non o quero dicir.

(1) E quen isto non souber entender nunca de min poderá saber máis sobre iso.

Métrica

Esquema métrico: 10a 10b 10b 10a 10C 10C + 10c 10c (= RM 160:153)

Encontros vocálicos: 7 queixume,‿os; 14 mi‿avẽo

Notas

Texto
  • 1

    A reposición da vogal final de sempre é máis económica do que a reintegración do pronome eu efectuada por Nunes, Cohen e Littera. Téñase en conta que a dialefa de sempre coa voz seguinte é relativamente frecuente no corpus: sempre | atendi (1.27), sempre | a (67.14, 162.6, 166.9) etc.

  • 4

    Nótese que a crase en lh’eu encobre unha forma pronominal contracta lho.

  • 7

    A hipometría neste verso é facilmente sanada a partir do seu paralelismo cos vv. 3 e 14, que solicitan a introdución de de mí, ao tempo que persiste a crase ouv’el, alterada nas edicións de Nunes e Fregonese.

              ouv’el un dia queixume de mí (v. 3)

              Porque ouv’el [de mí] queixume, os meus (v. 7)

              Ouv’el de mí queixum’e ũa ren (v. 14)

Buscar
    Non se atopou ningún resultado

    Utilizamos cookies de terceiros con fins analíticos para poder coñecer os hábitos de navegación (por exemplo, páxinas visitadas). Lembre que, se aceptar cookies de terceiros, terá de as excluír das opcións do seu navegador ou do sistema ofrecido por terceiros.
    Clique no botón correspondente para aceptar ou rexeitar as cookies:

    ConfiguraciónsAceptar