I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 659 [= LPGP 673]); Littera (2016: II, 175-176).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 14); Machado & Machado (1949: I, 60); Rios Milhám (2017: I, 19).
III. Antoloxías: Fernández Pousa (1951: 102).
1 Dizer-vos] Diz ernꝯ B 7 querran] que\i/ram B 8 queren gran] que tam gram B 9 com’eu vos] comenuauos B 10 vós] nos B; nen esto nen al] nō esto neu al B
1 vos] vus Michaëlis 2 vos] vus Michaëlis 3 dé] dê Michaëlis, Littera 4 vos] vus Michaëlis 8 gran ben a] tan gran ben Michaëlis : tam gram bem Littera 9 vos] vus Michaëlis
(I) Quero dicirvos, miña señora, de que maneira vos amo, e que Deus non me conceda o voso ben se vos eu minto sobre algunha cousa: (II) cantos homes hai hoxe no mundo, e houbo e haberá, nunca amaron nin amarán nin aman ningunha muller tanto (III) como eu vos amo, mais nin isto nin outra cousa me é de axuda convosco.
Cantiga de amor, do tipo de mestría. Consta de dúas estrofas singulars de catro octosílabos agudos e fiinda de dous versos da mesma medida e carácter.
Esquema métrico: 2 x 8a 8b 8b 8c + 8d 8d
Non é descabido pensar que esta cantiga, cunha estrutura métrica estraña, estea talvez incompleta ou se conservase fragmentaria. É por isto que en Brea (1996: 673-674), seguindo a opinión de Resende de Oliveira, se considera que o texto pertence a dúas diferentes cantigas: a primeira (Tav 103,1) estaría constituída polos vv. 1-4, mentres que a segunda (Tav 103,3bis) estaría composta polos seis restantes.
Pola súa parte, Montero Santalha (2000: 244) reestrutura metricamente o texto, con algunhas importantes emendas editoriais, para acomodar a estrutura rimática:
Dizer-vos quer’ eu, mià senhor, | de qual guisa vos quer’ eu bem
(e Deus non me [dê] de vós bem
se vos mentir de nulha rem):
quantos hoje no mundo som, | nem forom nem jamais serám,
nunca quiserom nem querrám
nunca tam gram bem a molher | com’ eu a vós. E nom me val
contra vós nem esto nen al.
Canto á nosa edición, sen indicación obxectiva no cancioneiro de se tratar de dúas cantigas diferentes, optamos por respectar a lección do manuscrito; porén, a teor da estrutura métrico-rimática, consideramos a existencia de dúas estrofas con dous versos finais a modo de fiinda. Por outra banda, tal e como fica esta cantiga, a ligazón sintáctica e discursiva fai que probabelmente, como cantiga completa, fose unha cantiga ateúda.
A ausencia da preposición de prodúcese por un erro evidente de copia (haplografía).
É frecuente a grafía <ir> (= <rr>) nos apógrafos italianos, especialmente en B. Esta, que se rexistra con moita frecuencia no verbo morrer, crea, por veces, problemas interpretativos con outras formas, como querra / queira, como aquí se verifica (véxase Tavani 1963).
Perante a hipermetría, Michaëlis e Littera expunxiron a preposición a nunha construción que, malia ter uso no corpus (cfr., por exemplo, non cuido que oj’ome quer / tan gran ben no mund’a molher, 594.6-7), é máis frecuente sen preposición (así, por exemplo, Ome que gran ben quer moller / gran dereit’á de trist’andar, 68.1-2). Porén, ao emendarse o texto manuscrito <que tam> en queren, desaparece o teórico intensificador tan, podendo, así, conservarse o enlace preposicional.
Utilizamos cookies de terceiros con fins analíticos para poder coñecer os hábitos de navegación (por exemplo, páxinas visitadas). Lembre que, se aceptar cookies de terceiros, terá de as excluír das opcións do seu navegador ou do sistema ofrecido por terceiros.
Clique no botón correspondente para aceptar ou rexeitar as cookies: