I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 286 [= LPGP 928]); Lopes (2002: 452); Lorenzo Gradín & Marcenaro (2010: 198); Littera (2016: II, 488-489).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 111); Carter (2007 [1941]: 86); Machado & Machado (1950: II, 40-41); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2018a: II, 248).
III. Antoloxías: Torres (1977: 404); Alvar & Beltrán (1989: 248-249); Ferreiro & Martínez Pereiro (1996b: 222); Diogo (1998: 115).
1 Preguntou] Pregoutou A 2 morria] morrea A : moiria B 3 dixe] dixi B 4 A] om. A; se] xe B 9 dixe] dixi B 13 E] {e} A; ja] bōo B; vos] uos A 16 se] xe B
3 dixe] dixi Lopes 4 se] xe Lopes, Littera; m’ata] mata Michaëlis, Lorenzo Gradín & Marcenaro 9 dixe] dixi Lopes 10 m’ata] mata Michaëlis, Lorenzo Gradín & Marcenaro 13 E dixe-ll’eu, ja vos digo] Dixe-lh’eu «ja vus digo Michaëlis : Dixe-lh’eu bem: –Já vos digo Lopes, Littera : E dixell’eu: «Ja vos digo Lorenzo Gradín & Marcenaro 15 boa] bõa Michaëlis, Littera 16 se] xe Lopes, Littera; m’ata] mata Michaëlis, Lorenzo Gradín & Marcenaro
Esquema métrico: 3 x 7’a 7’a 7’a 7’B 7’B 7’B (= Tav 19:40)
Encontros vocálicos: 5 Gui·o·mar; 11 Gui·o·mar; 17 Gui·o·mar
Joan Garcia é, talvez, o trobador Joan Garcia de Guilhade.
A segmentación de <mata> de modo que transpareza o verbo atar (m’ata), en rima con mata no terceiro verso do refrán, parece indubitábel do punto de vista rimático e semántico (‘a morte provenme disto: ...’).
Guiomar Afonso Gata, documentada nos Livros de Linhagens, é irmá de Lopo Afonso Gato, personaxe que aparece na xesta de maldizer de Afonso Lopez de Baian (cantiga nº 1489). Cfr. Este pero paaez curuo foy casado cõ dona guyomar afonso gata filha de dõ afonso perez gato (Brocardo 2005: 88).
Michaëlis e Lopes omitiron a copulativa inicial do verso, coa conseguinte hipometría que se deriva de tal supresión. Pola súa parte, en Littera omítese tamén a copulativa mais introdúcese o adverbio bem a partir do <bõo> de B (que omitía ja) para compensar metricamente o verso.
En todas as anteriores edicións se rompe a simetría compositiva da cantiga ao considerar que o parlamento directo é iniciado con ja vos digo, frase que interpretamos como unha expresión parentética similar a ben vos digo (véxase nota a 551.3) ou ben vo-lo digo (véxase nota a 595.3): para alén da lóxica discursiva, tal interpretación é apoiada tamén pola errada lección <bōo> de B, que semella un lapso por <ben> ou <bē> da frase formularia ben vos digo.
Porén, aínda habería unha outra posibilidade intermedia para articular a estrofa, de modo que meu amigo achase diferente acomodo sintáctico-semántico:
E dixe-ll’eu, ja vos digo,
a coita que ei comigo:
«Per boa fe, meu amigo,
a morte desto se m’ata: / ...