I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 207-208); Majorano (1979: 128-129 [= LPGP 965]); Cohen (2003: 279); Littera (2016: II, 516-517).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 153); Braga (1878: 77); Machado & Machado (1953: IV, 133).
III. Antoloxías: Nunes (1959: 296); Diogo (1998: 96).
2 vos non quero eu] vos non quer’eu Nunes : vus non quero eu Majorano 5 vos] vus Majorano 10 vos] vus Majorano 11 vos] vus Majorano 13 vos] vus Majorano 17 vos] vus Majorano
(I) Amigo, vós diredes que eu non vos quero facer ben, mais eu sei unha cousa disto: que dicides aquilo que vos prace, pois abondo ben é que eu ature ouvirvos dicir que sodes meu.
(II) Non se coñece home ningún a quen Deus lle dá ben nin que teña por ben isto que ten; mais eu heivos facer entender que pois abondo ben é que eu ature ouvirvos dicir que sodes meu.
(III) Mais, desde que entenda que non viredes onde eu estea, non me teñades por señora; desde ese momento poderedes saber que pois abondo ben é que eu ature ouvirvos dicir que sodes meu.
Esquema métrico: 8a 8b 8b 8a 8C 8C (= RM 160:391)
Encontros vocálicos: 2 quero‿eu; 8 ome‿a
Cohen considera que a rima -er [‘er] de entender (futuro de subxuntivo) co infinitivo saber (v. 16) é anómala por considerar erradamente que a vogal temática do futuro de subxuntivo nos verbos regulares da segunda conxugación é aberta, como acontece nos verbos irregulares (véxase tamén nota a 798.13 e 1274.5).
Utilizamos cookies de terceiros con fins analíticos para poder coñecer os hábitos de navegación (por exemplo, páxinas visitadas). Lembre que, se aceptar cookies de terceiros, terá de as excluír das opcións do seu navegador ou do sistema ofrecido por terceiros.
Clique no botón correspondente para aceptar ou rexeitar as cookies:
Anterior
