710 [= RM 72,12]
Oi ora dizer que ven

Oi ora dizer que ven
meu amigo, de que eu ei
mui gran queixum’e averei,
se m’el mentir, por ũa ren:
como pôd’aquesto fazer,
poder sen tanto morar
u mi non podesse falar?
Non cuidei que tan gran sazon
el podesse per ren guarir
sen e, pois que o eu vir,
se mi non disser log’enton
como pôd’aquesto fazer,
poder sen tanto mo[rar
u mi non podesse falar],
perder-m’-á: se o non souber
(que terra foi a que achou
u el sen min tanto morou),
se mi verdade non disser,
como pôd’aquesto fazer,
poder sen tanto morar
[u mi non podesse falar?]
 
 
 
 
5
 
 
 
 
10
 
 
 
 
15
 
 
 
 
20
 

Manuscritos


B 695, V 296

A marca colocciana de refrán só comprende os vv. 6-7.

Edicións


I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 116-117 [= LPGP 474-475]); Cohen (2003: 180); Littera (2016: I, 554-555).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 120); Braga (1878: 57); Machado & Machado (1952: III, 372).
III. Antoloxías: Nunes (1932: 31); Ferreiro & Martínez Pereiro (1996a: 108).

Variantes manuscritas


4 ũa] hunha B : nulha V   15 Perder] Peder V   16 terra] teira B

Variantes editoriais


5 pôd’] pod’ Littera   12 pôd’] pod’ Littera   17 min] mi Cohen   19 pôd’] pod’ Littera   

Paráfrase


(I) Oín agora dicir que vén o meu amigo, de quen teño e terei unha gran queixa, se el me mentir, por unha cousa: como puido facer isto, poder vivir tanto tempo sen min onde non me puidese falar?

(II) Non pensei que, por nada do mundo, el puidese vivir tanto tempo sen min, e cando o vir, se me non dixer logo como puido facer isto, poder vivir tanto tempo sen min onde non me puidese falar, (III) romperei con el: se eu non o souber (que terra foi a que encontrou onde el sen min tanto morou), se non me di a verdade..., como puido facer isto, poder vivir tanto tempo sen min onde non me puidese falar?

Métrica


Esquema métrico: 8a 8b 8b 8a 8C 8D 8D (= RM 176:3)

Notas


Texto
  • *

    A liña discursiva da cantiga condiciona a puntuación que presentamos, diverxente da simétrica de Nunes, acollendo a ligazón interestrófica que se manifesta en Cohen, que une as estrofas II-III para solucionar o problema interpretativo.

    En coherencia co desenvolvemento da composición, consideramos unha diferente modulación do refrán, que se presenta interrogativo nas estrofas inicial e final, e simplemente enunciativo na estrofa II, en liña cunha variación entoativo-moduladora que se percibe nas diferentes estrofas. 

Buscar
    Non se atopou ningún resultado

    Utilizamos cookies de terceiros con fins analíticos para poder coñecer os hábitos de navegación (por exemplo, páxinas visitadas). Lembre que, se aceptar cookies de terceiros, terá de as excluír das opcións do seu navegador ou do sistema ofrecido por terceiros.
    Clique no botón correspondente para aceptar ou rexeitar as cookies:

    ConfiguraciónsAceptar