I. Edicións críticas: Lang (1972 [1894]: 85-86 [= LPGP 198]); Nunes (1973 [1928]: 33-34); Cohen (2003: 616); Littera (2016: I, 229).
II. Outras edicións: Moura (1847: 161-163); Monaci (1875: 73); Braga (1878: 37); Machado & Machado (1952: III, 214-215); Cohen (1987: 78-79); Júdice (1997: 41); Montero Santalha (2004).
III. Antoloxías: Pimpão (1942: 69); Spina (1972: 363); Torres (1977: 255).
3 Deus] al deꝯ V; end’o] ando B 7 morremos] moiremus B : morremˢ V 8 avermos] auermus B 9 valria] ualiria BV; nos] uꝯ BV 11 vós] om. B 13 morremos ca ena] moiremus B : mo[*****] ca [***] V 14 mund'ou ena] mūdo nena B : mūdo uena V 15 vivemos] Viuemus B; amigo] amiga BV 16 senhor] senor B 19 morremos] moiremus B : morremus V 20 gran] g̃ra B 23 amigo, e] amigꝯ B : amigue V 25 morremos] moiremꝯ B : morremˢ V
3 nós] vós Lang, Nunes, Cohen, Littera; Deus] al Deus Lang 4 quera] queira Nunes, Littera : querrá Lang 9 nos ... nos] vos ... nos] vos Cohen 11 mí] min Lang 14 mund’ou ena] mundo nen [n]a Cohen : mundo, nen'a Littera 26 min] mi Lang, Nunes
(I) Meu amigo, eu non podo vivir sen vós nin vós sen min: e que será de nós? Mais a Deus, que ten o poder para iso, lle rogo que El queira escoller, por vós, amigo, e tamén por min, que non morrades vós nin eu así (II) como morremos, porque non hai necesidade de termos que levar tal vida, pois máis nos valería matarnos; mais Deus escolla, se lle a El prouguer, por vós, amigo, e tamén por min, que non morrades vós nin eu así (III) como morremos, pois na maior coita do mundo ou na máis mortal vivimos, e no maior mal; mais Deus escolla, como bo señor, por vós, amigo, e tamén por min, que non morrades vós nin eu así (IV) como morremos, pois, abofé, xa hai moito tempo que este mal nos pasou e nos pasa, e (xa) durou moito; mais Deus escolla, como quen El é, por vós, amigo, e tamén por min, que non morrades vós nin eu así (1) como morremos, e Deus nos axude niso, amigo, a vós e a min.
Esquema métrico: 4 x 10a 10b 10b 10a 10C 10C + 10c 10c (= RM 160:21)
Encontros vocálicos: 15 amigo,‿e; 22 Ele‿é
Esta cantiga de amigo presenta o amor recíproco infeliz dos amantes, con claras conexións coa cantiga 1016 de Joan Airas de Santiago.
Sobre o carácter de verdadeira cantiga ateúda atá a fiinda desta composición, incluída na relación de Gonçalves (2016 [1993]: 269-270), véxase nota á cantiga 15.
A pregunta que formula a amiga debe referirse a ambos os namorados, de modo que, en liña co nos do v. 9 (onde semella necesaria a emenda de <uꝯ> para nos), tamén neste paso debemos estabelecer o pronome de 4ª persoa, especialmente tendo en conta que en B a grafía é ambigua e mesmo se podería ler <nos>. En calquera caso, a recorrente confusión das grafías <n> e <u> non permite tomar unha decisión clara (nótese como Cohen optou por vós/vos en ambos os casos, vv. 3 e 9). Porén, a implicación afectiva da protagonista feminina expresada reiteradamente no refrán e tamén na fiinda, así como nos vv. 7, 13 e 19, é argumento de peso abondo para editarmos nos en todos os casos.
Mantemos a forma quera da lección manuscrita por se tratar da forma etimolóxica do presente subxuntivo de querer (< quaeram, quaeras etc.), forma minoritaria con presenza indubitábel na lingua medieval e no corpus poético trobadoresco. Cfr. nota a 73.16.
Neste verso detéctase outra reminiscencia de Rodrig’Eanes de Vasconcelos (véxase 329.8).
A emenda de Cohen regulariza a expresión introducindo unha conxunción copulativa nen (en frase negativa); no entanto, a lección de V, que Lang adopta, é tamén factíbel.
Utilizamos cookies de terceiros con fins analíticos para poder coñecer os hábitos de navegación (por exemplo, páxinas visitadas). Lembre que, se aceptar cookies de terceiros, terá de as excluír das opcións do seu navegador ou do sistema ofrecido por terceiros.
Clique no botón correspondente para aceptar ou rexeitar as cookies: