522 [= RM 25,78]
Pois que vos Deus, amigo, quer guisar

Pois que vos Deus, amigo, quer guisar
d’irdes à terra d’u é mia senhor,
rogo-vos ora que, por qual amor
vos ei, lhi queirades tanto rogar
que se doia ja do meu mal.
E d’irdes i tenh’eu que mi fara
Deus gran ben, poi-la podedes veer;
e, amigo, punhad’en lhi dizer,
pois tanto mal sofro gran sazon á,
que se doia ja do meu mal.
E, pois que vos Deus aguisa d’ir i,
tenh’eu que mi fez El i mui gran ben;
e, pois sabede-lo mal que mi ven,
pedide-lhi [vós] mercee por ,
que se doia ja do meu mal.
 
 
 
 
5
 
 
 
 
10
 
 
 
 
15

Manuscritos


B 524, V 107, T 1

Edicións


I. Edicións críticas: Lang (1972 [1894]: 31-32 [= LPGP 213]); Nunes (1972 [1932]: 111-112); Littera (2016: I, 181).
II. Outras edicións: Moura (1847: 41-42); Monaci (1875: 47); Braga (1878: 22); Machado & Machado (1952: III, 65); Montero Santalha (1997: 231); Júdice (1997: 103); Ferreira (2005: 129); Montero Santalha (2004).

Variantes manuscritas


2 terra] teira B   4 vos] Vos B : uos VT   7 Deus] des V; gran] g̃ra B   8 dizer] diz BT   11 Deus] des V; aguisa] aguisar B   15 que se] (Quesse) / Que sse V1

Variantes editoriais


2 à] a Nunes, Littera   14 [vós] om. Littera

Paráfrase


(I) Xa que Deus quere dispor, amigo, que vaiades á terra onde está a miña señora, rógovos agora que, pola amizade que vos teño, lle queirades rogar que se doia xa do meu mal.

(II) E do feito de irdes alí penso que Deus me fará un gran ben, pois podédela ver; e, amigo, facede o posíbel por lle dicir, xa que xa hai tempo que sufro tanto mal, que se doia xa do meu mal.

(III) E xa que Deus dispón de irdes alí, penso que El me fixo un gran ben; e, xa que sabedes o mal que sufro, pedídelle vós mercé por min, que se doia xa do meu mal.

Métrica


Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10a 8C (= RM 155:14)

Notas


Texto
  • 5

    A función sintáctica de que varía conforme as estrofas, pois fronte á función completiva das estrofas I-II, na terceira é conxunción final. Véxase nota a 208.4. Cfr. nota a 27.4-6.

    A forma doia, con [j] antihiático que se acabou consolidando en galego, só volve aparecer en 189.10, face ás formas máis etimolóxicas doa (548.6) e doades (746.10, 814.9).

  1. ^

    Dado o estado extremadamente lacunoso de T, non referenciamos no aparato os innúmeros casos de carencia textual e cinxímonos a referir as variantes editoriais.

Buscar
    Non se atopou ningún resultado

    Utilizamos cookies de terceiros con fins analíticos para poder coñecer os hábitos de navegación (por exemplo, páxinas visitadas). Lembre que, se aceptar cookies de terceiros, terá de as excluír das opcións do seu navegador ou do sistema ofrecido por terceiros.
    Clique no botón correspondente para aceptar ou rexeitar as cookies:

    ConfiguraciónsAceptar