I. Edicións críticas: Nunes (1972 [1932]: 14-15); Marroni (1968: 73-74 [= LPGP 84-85]); Littera (2016: I, 41).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 13-14); Braga (1878: 3); Machado & Machado (1950: II, 209-210); Rios Milhám (2018b: III, 372).
III. Antoloxías: Spina (1972: 314); Ferreiro & Martínez Pereiro (1996b: 17).
3 coraçon] coracon BV 4 quer] quet V 5 sábian todos o mui] sabhant todꝯ omni V 6 e] om. V 7 vos] ꝯ B 8 sofri] sofa V 13 fazer] fazet V 14 sofri] sosri V 16 mort’a] morra V 25 en] eu V 28 rogar] roguart B : roguar V
1 vos] vus Marroni 4 oue, pois] ou[v]’, e pois Marroni : ou[v]’e, poys Nunes : houv', e pois Littera 5 todos] todus Marroni 6 e a] a [mui] Nunes 7 vos] vus Marroni 12 vos] vus Marroni 20 aquesto] aquest(o) Nunes; entenderán] entenderam Nunes, Marroni 22 vos] vus Marroni 23 vos ... vos] vus ... vus Marroni 25 atanto] atant(o) Nunes : atant' Littera 26 á] a Nunes, Marroni, Littera 28 vos] vus Marroni; rogar] roguar Nunes
(I) Fermosa señora, desde que vos vin sempre me esforcei en evitar que soubesen a coita que eu sempre tiven por vós no meu corazón, pois Deus así o quere: que saiban todos o moi grande amor e a gran coita que sufro, señora, por vós desde o primeiro momento en que vos vin.
(II) E logo que saiban que coita sufrín por vós, señora, moito me pesará, porque temo que alguén dirá que non tendes mesura comigo, que vos amei sempre máis que a cousa ningunha, e nunca me quixestes facer ben nin escoitar nada do que sufrín por vós.
(III) E logo que eu vexa, señora, o gran pesar que sei que me ha de dar a morte, con moi gran coita terei que dicir: «Ai Deus, por que me van matar así?». E hanme ver triste e sen pracer e por isto entenderán, señora, que por vós teño todo este pesar.
(IV) E xa que é así, véñovos rogar que non vos pese, señora, que vos sirva e que me queirades consentir, por Deus, que diga eu isto no meu cantar: que hai unha dona que me ten no seu poder, que sodes vós, miña señora e meu ben, e máis que isto non me atrevo a vos rogar.
Esquema métrico: 4 x 10a 10b 10b 10a 10c 10c 10a (= RM 161:4)
Encontros vocálicos: 5 sá·bian; 17 coita‿averei; 20 aquesto‿entenderán; 25 atanto‿en
Todos os editores emendaron a unánime lección <oue> que se desprende da secuencia <sempro ue> de BV na crenza dun erro por ouve. Sendo un feito confirmado que no pretérito de haver (lat. habui) existen resultados con desaparición de -b- intervocálico (cfr. ouer, 10.18), e, máis comunmente, con posterior monotongación de -ou- (oera, oesse, oer) por aparecer nunha secuencia trivocálica fonotacticamente anómala (Ferreiro 1999: §23b), tamén deben ser consideradas as formas oue ~ oui, que con frecuencia desaparecen nas edicións e que deben ser reconsideradas á luz destes datos:
qual coita no coraçon
por vós sempr’oue (372.4).
Veend’eu ben que do mui grand’amor,
que lh’eu sempr’oui (635.8).
Non levava nen dinheiro
ogan’e u oui passar
per Campos e quix pousar
en casa d’un cavaleiro (1412.2).
Todas e cada unha destas formas encontran comprida confirmación nos datos subministrados polas obras en prosa, literarias ou notariais (véxase Ferreiro 2016a: 120-123). Véxase nota a 10.18. Cfr. tamén notas a 130.23 e 534.4.
O tempo futuro de entenderán non presenta dúbidas, tendo en conta que vai coordinado con veerán (veer-m’-an) no verso anterior.
Por máis que os editores precedentes interpretasen <a> como artigo, só semella ter sentido como forma verbal á; isto é, ‘que existe dona que me ten no seu poder, que sodes vós, ...’.
Fem servir cookies de tercers amb finalitats analítiques per poder conèixer els hàbits de navegació (per exemple, les pàgines visitades). Tingueu en compte que, si accepteu les cookies de tercers, haureu d'eliminar-les de les opcions del navegador o del sistema ofert per tercers.
Feu clic al botó corresponent per acceptar o rebutjar les cookies:
Anterior
