372 [= Tav 3,7]: Afonso Fernandez Cebolhilha «Senhor fremosa, des quando vos vi» [B 404, V 15]

Transcrición paleográficaImprimir

B


Senhor fremosa desquando uꝯ uj
senpreu punhei de me guardar q̄ non
soubessem qual coyta no coracon
por uos sempro ue poys deꝯ querassy
que sa bham todꝯ o muj grandamor
e a gram coyta que leuo senhor
por uos desquando ꝯ prymej ro ui
 
Epoys soubēm qual coyta sofri
pᵉ uos se nhor muyto mj pesara
pᵉ q̄ ei medo q̄ alguē dira
q̄ sen mesura sodes ꝯ̃ mj1
q̄uꝯ amei semp’ mays dout̃ rē
enūcamj qⁱsestes fazer bē
nē oyr rē do q̄ pᵉ uos sofri
 
Epois eu uir senhᵉ o grā pesar
de q̄ sey bē q̄ ei morta pʳnder
ꝯmui g̃m coyta au’ey a diz
ay ds̄ pᵉ q̄me uā assy matar
e ueermā muj triste sen sabor
e por aq̄sto entend’am senhor
q̄ pᵉuos ei todaq̄ste pesar
 
Epoys assy e uenhouꝯ roḡr
q̄uꝯ nō pes senhᵉ enuꝯ ƥuir
eme q̄irades pᵉ ds̄ consentir
q̄ diga eu atāto en meu cātar
q̄ adona q̄ mensseu poder ten
q̄ sodes uos mha senhᵉ emeu bē
emais desto nō uꝯ ouso roguart

V


  Senhor fremosa desquando uꝯ ui  
    senpreu punhei deme guardar que nō  
    soubessem qual coyta no coracon  
    por uos sempro ue poys deꝯ quet assy  
    que sabhant todꝯ omni grandamor  
    agram coyta que leuo senhor  
    por uos desquandouꝯ primeyroui.  
     
  E poys soub’em qual coyta sofa  
    pᵉ uos se nhor muytomi pesara  
    pᵉ q̄ ei medo q̄ alguēdira  
    q̄ sen mesura sodes ꝯ̄ mi  
    q̄uꝯ amei semp̄ mays dout̄ rē  
    enūcami qⁱ sestes fazet ben  
    nē oyr rē do q̄ pᵉuos sosri  
     
  E pois eu uir senhᵉ o grā pesar  
    de q̄ sey bē q̄ ei morra p̄nder  
    ꝯ muj g̃m coyta au’ey a diz’  
    ay đs pᵉ q̄me uā assy matar  
    e ueermā mui triste sen sabor  
    e por aq̄sto ented’am senhor  
    q̄ pᵉuos ei todaq̄ste pesar.  
     
  E poys assy e uenhouꝯ roḡr  
    q̄uꝯ nō pes senhᵉ enuꝯ ƥuir  
    eme q̄irades pᵉ đs consentir  
    q̄ diga eu atāto eu meu cātar  
    q̄ a dona q̄mensseu poder ten  
    q̄ sodes uos mha senhᵉ emeu bē  
    emais desto nōuꝯ ouso roguar  
  1. ^

    Segue un borrón debido a que o copista escribiu unha grafía e riscouna logo: talvez o < q̄> do inicio do verso seguinte.