365 [= RM 101,8]

Quant’á, senhor, que m’eu quitei

Meen Rodriguez Tenoiro

Notas

Texto

• 4

  A omisión de Deus na copia do verso en BV parece evidente, pola ausencia do suxeito guisou, en paralelo aos vv. 9 (El foi guisar) e 15-16 (Deus / [o] guisou). A presenza de Deus provoca a sinalefa ja‿agora no octosílabo.
  Nótese, ademais, como na copia de B aparece <deus> como errada lección por <de uos> no verso anterior (v. 3), feito que podería coadxuvar na explicación para a ausencia de Deus neste verso.

• 7-9

  Michaëlis non liga sintacticamente as dúas primeiras estrofas, feito que condiciona a ausencia de segmentación da copulativa en triste e mais a emenda de vive para vivo no v. 9, mudanza tamén acollida en Littera.

• 16

  A hipometría evidencia a ausencia de unha sílaba no verso, que neste caso ten de ser o CD de guisar, tal como ese complemento é presente (de vos veer) nos períodos paralelos das estrofas I (vv. 3-4) e I (vv. 9-10). Ademais, presente na versión de B, fronte ao terei transmitido por V, verei debe ser a lección prioritaria, pola expresión verei prazer en paralelo cos vv. 4-5 e 10-11.

  Por outra parte, ao longo do corpus áchanse poucas ocorrencias de ja con crase coa voz seguinte (sempre iniciada por a-), talvez polo carácter semitónico do adverbio: j’a –pronome ou preposición– (25.3, 64.10, 1588.20), j’alguen (92.24), j’assi (238.10, 408.4), j’agora (365.16, 764.r2, 1281.1), j’amigo (689.2). Nótese como en todos os casos ja perde tonicidade (coa conseguinte facilidade para a crase) pola presenza dunha tónica inmediata (alguen, assi, agora, amigo) ou case inmediata (poder). Certamente, débese relativizar o carácter inusual da crase de ja á luz doutras máis estrañas, aínda que puntuais, entre formas verbais de P3 de futuro indicativo (avera, matará, pesará, seera) coa preposición a e co adverbio ali, que non encontran solución gráfica satisfactoria máis do que unha representación do tipo aver’a (59.26), matar’Amor (396.19), pesar’a (898.19) e seer’ali (1637.28). Véxase nota a 59.26.