1271 [= Tav 86,2]
Assanhou-se, madr[e], o que mi quer gran ben

Assanhou-se, madr[e], o que mi quer gran ben
contra mí endoad’e foi-s’ora d’aquen,
e, se soubess’eu, madre, ca mi sanhud’ia,
desassanha-lo-ia.
Sabe-o San Leuter, a que o eu roguei,
que o non mereci, pero o sanhud’ei,
e, se soubess’eu, madre, [ca mi sanhud’ia,
desassanha-lo-ia].
Assanhou-s[e] e foi-se sen o meu prazer,
e, quando mi-o disseron, non o quis creer,
e, se sou[bess’eu, madre, ca mi sanhud’ia,
desassanha-lo-ia].
 
 
 
 
5
 
 
 
 
10
 
 

Manuscritos


B 1255, V 860

Edicións


I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 421 [= LPGP 585]); Cohena (2003: 489); Littera (2016: II, 47); Cohenb (2016b: 23).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 295); Braga (1878: 162); Machado & Machado (1956: V, 368).
III. Antoloxías: Nemésio (1961 [1949]: 161); Torres (1977: 332).

Variantes manuscritas


1 Assanhou-se] Assanhu V; gran] g̃ra B   4 desassanha-lo-ia] desa(n)ssanha loya V   5 que o eu roguei] q̄o\eu/roguey B

Variantes editoriais


En Littera os vv. 3, 7 e 11 non forman parte do refrán.

1 madr[e]] madr’ Nunes   9 Assanhou-s[e] e] Assanhou-s’ e Nunes

Paráfrase


(I) Asañouse moito comigo sen motivo, madre, o que moito me ama, e foise agora de aquí, e, se eu soubese, madre, que se ía moi sañudo comigo, desasañaríao.
(II) Sábeo San Leuter, a quen lle eu roguei, que non o merecín, mais téñoo sañudo, e, se eu soubese, madre, que se ía moi sañudo comigo, desasañaríao.
(III) Asañouse moito e foise sen o meu consentimento, e, cando mo dixeron, non o quixen crer, e, se eu soubese, madre, que se ía moi sañudo comigo, desasañaríao.

Métrica


Esquema métrico: 3 x 12a 12a 12’B 6’B (= Tav 37:29)

Encontros vocálicos: 10 mi͜-o

Notas


Texto
  • *

    Esta cantiga presenta evidentes intertextualidades coa cantiga UC 1270, tamén de Lopo, e en particular, na segunda estrofa, que mesmo pode ser repetición (case) literal nas dúas cantigas.

  • 5

    San Leuter alude, con certeza, ao padroeiro dunha romaría dedicada a este santo. Non existe localización concreta para a romaría glosada por Lopo, mais, entre as diversas capelas e ermidas en Galiza con esta advocación, quizais se estea a referir o santuario de Santo Eleuterio, en Tameiga (concello de Mós, Pontevedra) (Souto Cabo 2018: 94-95).

  • 9

    A integración da vogal ausente nunha forma pronominal do tipo me, te, lhe, se etc. é feito inhabitual, pois, en xeral, esas formas, cando íntegras, estabelecen sinalefa coa seguinte voz se esta comeza por vogal.

Buscar
    Non se atopou ningún resultado