I. Edicións críticas: Nobiling (2007 [1907]: 128-129 [apéndice]); Nunes (1973 [1928]: 397-398); Zilli (1977: 103 [= LPGP 413]); Cohen (2003: 460); Littera (2016: I, 480-481).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 286); Braga (1878: 157); Machado & Machado (1956: V, 339).
III. Antoloxías: Nunes (1959: 292-293); Ferreiro & Martínez Pereiro (1996a: 93).
4 aja] ala V 6 façades] fazades V; d’amigo] danugo B 8 enfengir] enfongir V 9 nen ũa] ne hūa B 12 façades] facades B : fazades V 16 verei] ue(e)rey B 18 façades] facades B : fazades V; canti[gas]] tāti V
1 sazon] razon Nunes 3 vos] vus Zilli 4 comigo] con migo Nobiling 5 vos] vus Zilli 7 vos] vus Zilli; teen] tẽen Nobiling : têm Littera 8 vos ... vos] vus ... vus Zilli 9 nen ũa] nenhũa Zilli : nẽua Littera 10 vos] vus Zilli 11 vos] vus Zilli 14 vos] vus Zilli; or’a fazer] ora fazer Nobiling, Nunes, Zilli, Cohen, Littera 15 vos] vus Zilli 16 verei] vedes Nobiling, Nunes 17 vos] vus Zilli
(I) Amigo, sei que hai moito tempo que sempre trobastes de amor por min, e agora vexo que vos censuran por iso, mais que nunca Deus me acompañe se vos eu a partir de agora non dou motivo para que fagades cantigas de amigo.
(II) E, pois vos eles consideran mellor por vos gabar de quen nunca vos fixo ben, des que naceu, nin unha soa vez, por iso desde aquí vos xuro e digo que eu vos quero dar razón para que fagades cantigas de amigo.
(III) E sabe Deus que disto cousa ningunha eu non vos pensaba facer agora, mais, pois pensan tirarvos de trobar, agora verei o seu poder, pois de tal modo vos farei eu ben para que fagades cantigas de amigo.
Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10’c 10a 10’C (= Tav 183:16)
Repárese na confusión sazon / razon en Nunes, tal como tamén se produce na copia manuscrita dalgunhas cantigas. Véxase, por exemplo, UC 66.1.
A emenda que se introduce no verso deriva do uso da fórmula jur’e digo no corpus. Cfr. mais ben vos jur’e digo-vos assi (1042.15).
Nótese, ademais, o valor expletivo da copulativa inicial do verso: E, ... / ... / ..., / e por én des aqui vos [jur’e] digo / ...
Como acontece noutros sintagmas, e tamén coa perífrase dever + a + infinitivo (véxase nota a 60.14), convén segmentar, a diferenza dos precedentes editores, a preposición a: este elemento liga cuidar co infinitivo (cuidava eu or’a fazer), nunha construción que é maioritaria na lingua trobadoresca.