1137 [= Tav 22,9]
Fremosas, a Deus grad’, é tan bon dia comigo

Fremosas, a Deus grad’, é tan bon dia comigo,
ca novas mi dis[s]eron ca ven o meu amigo.
Ca ven o meu amig’, é tan bon dia comigo!
Tan bon dia comigo é, fremosas, a Deus grado,
ca novas mi disseron ca ven o meu amado.
Ca ven o meu [amado], e, fremosas, a Deus grado!
Ca novas mi disseron que ven o meu amigo,
e and’end’eu mui leda, pois tal mandad’ei migo:
pois tal mandad’ei migo, ca [ven o meu amigo!]
Ca novas mi disseron ca ven o meu amado,
e and’[end]’eu mui leda, pois mig’é tal mandado:
pois mig’é tal mandado, que ven o meu amado!
 
 
 
 
5
 
 
 
 
10
 
 

Manuscritos


B 1135, V 726

Edicións


I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 326-327); Indini (1978: 148-149 [= LPGP 167]); Cohen (2003: 361); Littera (2016: I, 155-156); Barberini (2021c: 211).

II. Outras edicións: Monaci (1875: 254-255); Braga (1878: 138); Machado & Machado (1956: V, 200); Berardinelli (1985: 16-17); Camargo et alii (1992: 41).

III. Antoloxías: Varnhagen (1872: 62-64); De la Iglesia (1886: III, 13-14); Cidade (1941: 55-56); Seoane (1941: 33-34); Nunes (1959: 350); Álvarez Blázquez (1975: 18); Landeira Yrago (1975: 116-117); Arias Freixedo (2003: 189-190); Magalhães (2007: 102); Fidalgo (2009a: 124); Mongelli (2009: 102).

Variantes manuscritas


1 a Deus grad’, é] \a/ deꝯ grade B : a deꝯ grado V   2 dis[s]eron] deseron B : diseron V; o meu amigo] o meu (p) amigo B   3 comigo] migo V   4 bon] ben V   6 E f’mosas a ds̄ grado / Cauē o meu B : efr̄mosas ađs grado / ca uen o meu V   7 amigo] amigue V   8 end’] and B

Variantes editoriais


En Nunes e en Indini todos os versos son presentados como versos hexasilábicos graves. En Littera o terceiro verso de cada estrofa é editado como dous hexasílabos.

1 grad’, é] grado Nunes, Indini, Cohen, Littera   3 amig’, é] amigo Nunes, Indini, Cohen, Littera   4 é] om. Nunes, Indini, Cohen, Littera   6 Ca ven o meu [amado], e, fremosas, a Deus grado!] Ca ven o meu amado, fremosas, a Deus grado Nunes, Barberini : fremosas, a Deus grado, / ca ven o meu [amado] Indini :  fremosas, a Deus grado, ca ven o meu <amado> Cohen : ca vem o meu [amado] / fremosas, a Deus grado Littera   7 que] ca Nunes, Barberini   11 mig’é] migu’e[i] Nunes, Cohen, Barberini : mig’he[i] Littera   12 mig’é] migu’e[i] Nunes, Cohen, Barberini : mig’he[i] Littera; que] ca Nunes, Barberini

Paráfrase


(I) Fermosas, grazas a Deus, é hoxe un día ben feliz para min, pois dixéronme novas de que vén o meu amigo. Pois vén o meu amigo, hoxe é un día ben feliz para min!

(II) Hoxe é un día ben feliz para min, fermosas, grazas a Deus, pois dixéronme novas de que vén o meu amado. Pois vén o meu amado, fermosas, e grazas a Deus!

(III) Porque me dixeron novas de que vén o meu amigo, estou eu moi feliz, pois tal nova teño comigo: pois tal nova teño comigo, que vén o meu amigo!

(IV) Porque me dixeron novas de que vén o meu amado, ando eu moi feliz por iso, pois teño tal nova comigo: pois comigo teño tal nova, que vén o meu amado!

Métrica


Esquema métrico: 4 x 13’a 13’a 13’a (= Tav 1:2)

Encontros vocálicos: 4 comigo‿é; 6 amado, ‿e

Notas


Texto
  • *

    A primeira estrofa foi copiada en BV en versos longos, fronte ao resto da cantiga, en xeral con versos curtos. Tal situación explica a diversidade editorial a respecto da disposición formal da cantiga, a pesar da observación 14 syl (= 14 sílabas) de Colocci.

  • 1-4

    Nos vv. 1 e 3 todos os editores, a excepción de Barberini (seguindo Ferreiro 2016d: 58), interveñen no texto mudando a lección dos manuscritos e non recoñecen o verbo é, que encaixa perfectamente no verso. E algo similar acontece no v. 4, onde practican a expunción de é, cunha presenza paralela e simétrica entre os dous versos: ..., é tan bon dia comigo / Tan bon dia comigo é, ...

  • 6

    Xa Nunes é consciente do xogo métrico da composición, coa repetición da palabra rimante nos versos primeiro e terceiro de cada cobra, feito que obriga a trocar este verso, copiado en dúas liñas nos apógrafos italianos (nótese que Indini e Cohen conservan a orde dos manuscritos). Deste modo fica perfecta a repetición rimática (I comigo; II grado; III amigo; IV amado). De todos os modos, todos os editores omiten a conxunción copulativa, que na versión que presentamos estabelece sinalefa con amado.

  • 11-12

    Tanto Nunes como Cohen e Littera e, ultimamente, Barberini, interveñen novamente para estabelecer mig’ei en vez de mig’é, sen que sexa necesario do punto de vista semántico. Na realidade, nos cancioneiros existe unha diverxencia ei / é en diferentes textos, con validade de ambas as dúas leccións. Véxase nota a 102.16 e 163.13.

Buscar
    Non se atopou ningún resultado