I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 378); Barbieri (1980: 52-53 [= LPGP 910]); Littera (2016: II, 471).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 125-126); Carter (2007 [1941]: 113-114); Machado & Machado (1950: II, 104); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2018a: II, 304).
3 tant’] taut’ B 5 me] Mi B 7 om. B; ca me] nome A 11 me] Mi B; se ll’eu quero me[llor]] sella ꝓuguer A 13 lle] lhi B 16 lle] lhi B 17 me] Mi B
3 amo] am(o) Michaëlis 5 me dé] me dê Michaëlis, Littera : mi dê Barbieri 7 E, se non é, ca me] E se non é, [que] me Barbieri : E se nom, E[le] me Littera 11 me dé] me dê Michaëlis, Littera : mi dê Barbieri 13 lle] lhi Barbieri 14 vos] vus Michaëlis, Barbieri 16 lle] lhi Barbieri 17 me dé] me dê Michaëlis, Littera : mi dê Barbieri
(I) A miña señora, a quen eu sei amar máis do que nunca amou home a muller, xa que a amo tanto e non mo quere crer, Noso Señor, que ten moi gran poder, me dea o seu ben se eu a amo máis do que nunca amou no mundo home a muller.
(II) E se non é así, que me deixe morrer por ela, pois non é mester vivir eu máis se non tiver o seu ben; mais Deus, que pode saber a verdade, me dea o seu ben se eu a amo máis do que nunca amou no mundo home a muller.
(III) Porque a fixo superar a todas as outras mulleres do mundo en valor e en canto vos puidese dicir sobre ser moi fermosa alí onde estiver, Deus, que tanto ben lle fixo ter, me dea o seu ben se eu a amo máis do que nunca amou no mundo home a muller.
Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10a 10C 10C (= RM 160:221)
Encontros vocálicos: 3 amo‿e mi-‿o
O seguimento da problemática lección de A para este verso (<[E] senon e nome leixe prender>), significativamente ausente en B, levaría para un texto contraditorio co discurso da cantiga: E, se non é, no’me leixe prender / por ela morte, ...
É por isto que se fai necesaria unha emenda do texto manuscrito, que efectuamos coa consideración dun erro <no>/<ca>, tendo en conta que a plica existente sobre o <é> no Cancioneiro da Ajuda aconsella consideralo unha sílaba ou palabra independente e interpretalo, por tanto, como a forma verbal é polo sistemático acento na cuarta sílaba. Canto á emenda de <no> en prol de <ca>, semella de máis fácil explicación paleográfica do que a corrección realizada por Barbieri, que vai na mesma dirección: ‘e se non é certo que eu a quero mellor ca nunca quixo home a senhor, que me deixe morrer por ela...’.
A errada lección de A é produto do lapso do copista, arrastrado pola frecuencia da cláusula se lh’aprouguer.
Utilizamos cookies de terceiros com fins analíticos para conhecer os hábitos de navegação (por exemplo, páginas visitadas). Ao aceitar cookies de terceiros, terá de as excluir das opções do seu navegador ou do sistema oferecido por terceiros.
Clique no botão correspondente para aceitar ou recusar as cookies: