[últ. rev.: 14/10/2024]Imprimir

661 [= RM 106,21]
Trist’anda, mia madr[e], o meu amigo
Nuno Fernandez Torneol

Trist’anda, mia madr[e], o meu amigo,
e eu triste por el, ben vo-lo digo,
e, se m’el morrer, morrer-vos-ei eu.
E morrerá por mí, tant’é coitado,
e vós perderedes meu gasalhado,
e, se m’el [morrer, morrer-vos-ei eu].
 
 
 
 
5
 

Manuscritos

B 646, V 247

Edicións

I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 76 [= LPGP 693]); Sodré (1998: 91); Cohen (2003: 131); Pousada Cruz (2013: 282); Littera (2016: II, 188).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 94); Braga (1878: 49); Machado & Machado (1952: III, 308); Camargo et alii (1995: 47).
III. Antoloxías: López-Aydillo (1914: 53); De las Casas (1928: 46); Seoane (1941: 139); Álvarez Blázquez (1975: 66); Torres (1977: 520).

Variantes manuscritas

2 e eu] (amigo) / e eu V   3 morrer, morrer-vos-ei] moirer moyreruꝯ ey B   4 morrerá] moirera B

Variantes editoriais

4 mí] min Nunes, Sodré

Paráfrase

(I) Triste anda, miña nai, o meu amigo, e eu triste por el, ben volo digo, e se el morrer, morrereivos eu.

(II) E morrerá por min, de tan coitado que está, e vós perderedes o pracer da miña compañía, e se el morrer, morrereivos eu.

Métrica

Esquema métrico: 2 x 10’a 10’a 10B (= RM 26:71)

Notas

Texto
  • 5

    O substantivo gasalhado, en xeral coa acepción de ‘pracer (compartido)’ (véxase nota a 1192.13), é voz utilizada preferentemente en cantigas de amigo: fóra deste xénero só volve aparecer en 466.24 e 1487.15.

Buscar
    Non se atopou ningún resultado