I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 421 [= LPGP 306-307]); Littera (2016: I, 333); Bruno (2022: 88-89).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 141); Carter (2007 [1941]: 127-128); Machado & Machado (1950: II, 171); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2018b: III, 354).
2 eu] en B 3 sõo por] soo per B 4 me] mi B 5 neun] nē hū B 7 soo] son B 8 me] mi B
5 neun ... min] neun ... mi Michaëlis : nẽum ... mi Littera 6 vos] vus Michaëlis 7 soo] sõo Michaëlis, Littera
Esquema métrico: 2 x 11a 11a 11a 11B (= Tav 11:1)
No Cancioneiro da Ajuda niun é a forma xeral para o indefinido, mais tamén se rexistra neun (fem. neũa); en todos os casos, cando existe copia en BV, a forma nos cancioneiros italianos é nen un (<nen hun ~ nē hū ~ nē hūu...>), agás en 132.1 (<niun> A, <neum> B). De calquera xeito, en textos transmitidos en BV tamén se rexistra a forma feminina neũa en 1267.r1 e 1319.11, xunto coa forma neũu de V en 1007.22).
A forma <son> de B (vs. soo de A) faría hipométrico o verso, pois, en xeral as formas sõo e soo (do lat. sŭm → *sono > sõo > soo) computan como bisilábicas. Cfr. nota a 10.25.