I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 90-91); Piccat (1995: 246-247); Cohen (2003: 151); Littera (2016: II, 509-510).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 101); Braga (1878: 51-52); Machado & Machado (1952: III, 336-337).
1 Quando] Qn̄do B 6 ven] nen V 10 mig’, e] mi que V 19 diga] dica V; gran] g̃ra B 20 m’errou] moireu B : morreu V 22 ende] eu de V
20 m’errou] morreu Nunes, Piccat, Cohen, Littera 22 ende] én de Piccat 23 lhi Deus] Deus lhi Nunes, Piccat, Cohen
(I) Cando o outro día se foi de aquí o meu amigo, eu rogueille por Deus, chorando moito os meus ollos, que non tardase, e el díxome así: que nunca Deus lle dese ben de min se el non viñese moi cedo, e non vén.
(II) Cando se foi o outro día, que non o puiden evitar, díxenlle eu que se quixese tardar moito, que nunca podería falar comigo, e el díxome entón que nunca Deus lle dese ben de min se el non viñese moi cedo, e non vén.
(III) Non sei cal é ou cal pode ser a causa pola que non vén, despois de llo eu rogar, pois el díxome como vos direi e (nas súas palabras) non dixo nada de non poder: que nunca Deus lle dese ben de min se el non viñese moi cedo, e non vén.
(IV) Non sei que dicir, tal é o meu desagrado, de como me fallou o meu amigo, pois el díxome cando se foi do meu lado –e non puxo como excepción a morte nin ningunha outra cousa– que nunca Deus lle dese ben de min se el non viñese moi cedo, e non vén.
Esquema métrico: 4 x 10a 10b 10b 10a 10C 10C (= RM 160:233)
Esta cantiga é atribuída a Vaasco Gil no Cancioneiro da Biblioteca Nacional, probababelmente por erro de Colocci, que anota a cifra 665 en correspondencia con este texto e que a repite acompañando tamén a cantiga seguinte, escribindo a rúbrica atributiva a Avoin á beira desta última. Así, o poema que nos ocupa pasaría a ser o último da secuencia de Vaasco Gil, contrariando a atribución de V. Quizais, o erro de Colocci radique nesa dúplice numeración 665 para dúas composicións: o humanista confundiría o primero texto 665, ao que debía colocarlle a rúbrica, co sucesivo, desprazándoa ao segundo 665, cando no antecedente debía ser o actual primeiro 665 o que iniciaba a serie de Avoin. A colocación da razo en B estaría, así, fóra do lugar que lle correspondería, sendo correcta a atribución de V: o texto debe, pois, integrarse no cancioneiro do poderoso señor portugués e ser retirado do cancioneiro de Vaasco Gil (cfr. Marcenaro 2015b: 92).
A P3 do presente de indicativo de seer (é ~ éste) aparece reforzada con xe con moita frecuencia ao longo do corpus.
Face á rutineira manutención da errada lección de BV (tal como o esquema rimático indica) que mostran todas as edicións precedentes, posteriormente Cohen (2012b: 13-23) estabeleceu a lectura correcta, co verbo errar1 . En calquera caso, o erro dos manuscritos é comparábel ao que se detecta en 800.4, onde as leccións <meirastes> B, <merrastes> V deben ser emendadas para morastes.
Nótese a variación sintáctica na terceira ocorrencia do refrán, con mudanza na colocación do clítico, cunha inversión na orde de palabras similar á que se detecta, por exemplo, na terceira ocorrencia do refrán nunha cantiga de Don Denis (véxase nota a 592.4-6).
En calquera caso, xa Montero Santalla (2000: I, 441) detectara o erro, embora o estudoso das rimas propuxera, neste caso, morou.
Fem servir cookies de tercers amb finalitats analítiques per poder conèixer els hàbits de navegació (per exemple, les pàgines visitades). Tingueu en compte que, si accepteu les cookies de tercers, haureu d'eliminar-les de les opcions del navegador o del sistema ofert per tercers.
Feu clic al botó corresponent per acceptar o rebutjar les cookies:
Anterior
