I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 723 [= LPGP 942]); Littera (2016: II, 527).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 28); Machado & Machado (1949: I, 111-112); Rios Milhám (2017: I, 57).
III. Antoloxías: Arias Freixedo (2003: 277-278).
4 log’al] logual B 6 vós] uꝯ B 8 avedes] au’edes B 21 rogar] roguar B
2 vos] vus Michaëlis 3 vos] vus Michaëlis 4 vos] vus Michaëlis 6 vós querades] vus que[i]rades Michaëlis : vos queirades Littera 9 vos] vus Michaëlis 12 vós querades] vus que[i]rades Michaëlis : vos queirades Littera 13 vos] vus Michaëlis 14 vos] vus Michaëlis 18 vós querades] vus que[i]rades Michaëlis : vos queirades Littera 19 vos] vus Michaëlis 21 vos] vus Michaëlis 24 vós querades] vus que[i]rades Michaëlis : vos queirades Littera
Esquema métrico: 4 x 10a 10b 10b 10a 8’C 8’C (= Tav 160:278)
Encontros vocálicos: 8 mi‿avedes
Nótese a repetición e insistencia no uso da conxunción concesiva macar, con sete ocorrencias (vv. 6, 9, 12, 15, 18, 19, 24), unha terzo do total de aparicións ao longo do corpus trobadoresco profano. Na realidade, esta conxunción concesiva, de orixe grega, é case exclusiva do rexistro poético, tal como se deduce do seu uso na poesía trobadoresca profana e da súa alta frecuencia nas Cantigas de Santa Maria. A súa aparición noutro tipo de textos é moi escasa (véxase CGPA, s.v. macar).
Mantemos o querades da lección manuscrita por se tratar da forma etimolóxica do presente subxuntivo de querer (< quaeram, quaeras etc.), forma minoritaria con presenza indubitábel na lingua medieval e no corpus poético trobadoresco. Cfr. nota a 73.16.
O referente de o meu é ambiguo, pois tanto se pode referir a mal (v. 9) como indicar ‘os meus asuntos’.