54 [= RM 151,17]

Por Deus, senhor, e ora que farei

Vaasco Fernandez Praga de Sandin

Notas

Texto

• 4

  Dun modo diferente a como acontece noutros contextos en que mais e pero funcionan como conxuncións independentes do punto de vista sintáctico (véxase 76.10, 301.16, 692.10, 728.16, 953.4, 1146.9), mais pero (mas pero en 268.16) constitúe unha locución conxuntiva equivalente a ‘a pesar de, non obstante, porén’ (véxase tamén mais pero, forma reconstruída no v. 27).

• 5

  Michaëlis emenda moirer en moir’eu, mais non é preciso xa que os vv. 5-7 son a resposta á interrogación inicial do trobador.

• 6

  A raíz perc-, face á xeral perç-, na P1 de presente indicativo e no presente de subxuntivo de perder, só se rexistra en 373.2, 877.1, 882.4, 926.6, 1549.18, 1605.9.

• 10

  A variante aprazer no corpus profano só se rexistra na frase se vos aprouguer (véxase Glosario: s.v. prazer₁), feito que aconsella a segmentación de <a> para o nexo preposicional da perífase dever + a + prazer (cfr. nota a 34.11).

• 11

  O carácter semitónico de i favorece unha sinalefa é‿i, que evita a expunción do adverbio (Michaëlis).

• 11-12

  A métrica indica que o pronome eu probabelmente é espurio no v. 11, mentres que no seguinte é necesaria a súa presenza. Durante o proceso de copia eu podería moi ben ter trocada a súa posición, tal como acontece noutras cantigas con elementos foneticamente reducidos: ja (7.11-12, 102.8-10), e (67.22-23, 337.7-8, 1462.11-12) etc.

• 20

  O pronome vós, como as restantes formas pronominais tónicas oblicuas (mí ~ min, ti, nós, vós, el ~ ela), pode aparecer como complemento directo sen preposición, como forma libre, con algunha frecuencia na lingua trobadoresca.

• 22

  De novo Michaëlis volve considerar unha hipotética –e errada– forma ed para a copulativa e (< ĕt), introducida tamén, a partir dunha falsa segmentación, en 7.13 e 42.20, talvez por influencia da variante contextual ed (perante vogal) da copulativa en italiano.

• 23

  Que pode ser tanto o relativo equivalente a quen como o pronome interrogativo.

• 27

  A hipometría do verso transmitido por B pode resolverse mediante a integración de Deus e mais do elemento pero, na locución conxuntiva mais pero (cfr. v. 4), de uso regular no corpus e tamén presente no v. 4. Existen, non obstante, outras posibilidades para nivelar a medida versal, tal como se pode ver en Littera.