[últ. rev.: 21/11/2024]Imprimir

234 [= RM 71,7]
Venh’eu a vós, mia senhor, por saber
Joan Lobeira

– Venh’eu a vós, mia senhor, por saber,
do que ben serve e non falec’en ren
a sa sen[h]or e lh’a sen[h]or faz ben,
qual deles deve máis gradecer.
– Amigo, máis dev’o ben a valer,
ca, se o ben dad’é por [o] servir,
o servidor deve máis a gracir.
– Quen ben serve, sen[h]or, sofre gran mal
e grande afan e mil coitas sen par,
onde devia bon grado a levar,
se mesura da sa sen[h]or non fal.
– Amigo, máis é o ben e máis val,
ca, se o ben dad’é por o servir,
o servidor deve máis a gracir.
 
 
 
 
5
 
 
 
 
10
 
 
 
 

Manuscritos

B 249

Edições

I. Edicións críticas: Nunes (1972 [1932]: 13 [= LPGP 468]); Littera (2016: I, 545).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 105); Machado & Machado (1950: II, 10-11); Rios Milhám (2018a: II, 234).

Variantes manuscritas

10 onde devia] vude dema B

Variantes editoriais

2 serve] serv(e) Nunes   4 gradecer] [a] gradecer Nunes : [a]gradecer Littera   9 grande] grand(e) Nunes   10 grado] grad(o) Nunes

Paráfrase

(I) –Veño eu a vós, miña señora, por saber, do que ben serve e non lle falla en nada á súa señora e a señora lle fai ben, cal deles debe estar máis agradecido.

–Amigo, o ben (da señora) debe valer máis, porque, se o ben dado é polo servizo, o servidor debe estar máis agradecido.

(II) –Quen ben serve, señora, sofre un gran mal e un grande afán e mil coitas sen par, alí onde debía ser recoñecido con agradecemento, se a mesura da súa señora non falta.

–Amigo, máis é o ben (da señora), e máis vale, porque, se o ben dado é polo servizo, o servidor debe estar máis agradecido.

Métrica

Esquema métrico: 2 x 10a 10b 10b 10a 10a 10C 10C (= RM 139:5)

Encontros vocálicos: 2 serve‿e; 4 má·is; 9 grande‿afan; 10 grado‿a

Notas

Texto
  • 4

    A contaxe bisilábica de mais evita a adición da preposición a na perífrase dever + gradecer, aínda que nas restantes aparicións (vv. 5, 7, 10) está presente. Existen indicios suficientes para considerar que a bisilabicidade de mais (ou máis) era un feito na lingua trobadoresca, nomeadamente a partir da análise das leccións manuscritas de preto dun centenar de pasaxes que apoian tal consideración métrica (Ferreiro 2016c).

  • 8

    O paralelismo co íncipit aconsella fixar senhor como vocativo, embora a secuencia textual permita ler senhor como CD de serve; isto é:

    Quen ben serve sen[h]or sofre gran mal
    e grande afan e mil coitas sen par.

  • 10

    A lección <vude> suxire unha forma unde (cfr. outras formas minoritarias como nume ‘nome’), forma absolutamente extraordinaria na produción medieval por máis que teña unha presenza residual nalgún dialecto galego. É por isto que se debe considerar un erro <o>/<u>~<v>.

Procurar
    Não foram encontrados resultados

    Utilizamos cookies de terceiros com fins analíticos para conhecer os hábitos de navegação (por exemplo, páginas visitadas). Ao aceitar cookies de terceiros, terá de as excluir das opções do seu navegador ou do sistema oferecido por terceiros.
    Clique no botão correspondente para aceitar ou recusar as cookies:

    DefiniçõesAceitar