217 [= RM 43,17]
Sennor fremosa, quant’eu cofondi

Sennor fremosa, quant’eu cofondi
o vosso sén e vós e voss’amor,
con sanna foi que ouve, mia sennor,
e con gran coita que me faz assi,
sennor, perder de tal guisa meu sén
que cofondi vós, en que tanto ben
á quanto nunca d’outra don’oi.
Mais valla-me contra vós, por Deus, i
vossa mesura e quan gran pavor
eu ei de vós, que sode-la mellor
dona de quantas eno mundo vi;
e, se mi aquesto contra vós non val,
sennor fremosa, non sei oj’eu al
con que vos eu ouse rogar por .
Mai-la mesura, que tanto valer,
sennor, sol sempr’a quen na Deus quer dar,
me valla contra vós, e o pesar
que ei, sennor, de quanto fui dizer,
ca, mia sennor, quen mui gran coita ten
no coraçon faz-lle dizer tal ren
a que non sabe pois consell’aver,
com’oj’eu faço, e muit’estou mal,
ca, se mi assi vossa mesura fal,
non á i al, sennor, senon morrer.
 
 
 
 
5
 
 
 
 
10
 
 
 
 
15
 
 
 
 
20
 
 
 
 

Manuscripts


A 117, B 233

Editions


I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 243-244); Spampinato Beretta (1987: 87-88 [= LPGP 297-298]); Littera (2016: I, 319).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 100); Carter (2007 [1941]: 71-72); Marques Braga (1945: 225-226); Machado & Machado (1949: I, 378-379); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2018a: II, 217).
III. Antoloxías: Arias Freixedo (2003: 197-198).

Manuscript variants


1 Sennor] Ennor A   3 foi] om. A; ouve] ouuj B   4 gran] gam B; faz] fez B   7 don’oi] dona vy B   8 me contra vós, por Deus, i] mj por d’s ꝯ̃ uos hi B   9 quan] q̄ B   10 sode-la] sodes a B   11 eno] eu no B   13 al] (qu)al A   14 ouse] ousa B   15 Mai-la] Mays a B   16 sempr’a quen na] sempʳ aq̄na B   19 quen] q̄ B   20 lle] lhi B   22 faço, e] façe B   23 mi assi vossa mesura fal] ma ssy uosa mesura (mesur) fal B   24 se] se(u) A; morrer] moirer B

Editorial variants


1 quant’eu] quand’eu Michaëlis   4 faz] fez Michaëlis, Spampinato Beretta   14 vos] vus Michaëlis, Spampinato Beretta   16 quen na] quen'a Littera

Paraphrase


(I) Señora fermosa, canto eu maldixen o voso siso e a vós e o voso amor, foi coa ira que sentín, miña señora, e pola gran coita que así me fai, señora, perder de tal maneira a razón que vos maldixen a vós, en quen hai tanto ben canto nunca ouvín doutra muller.

(II) Mais vállame contra vós, por Deus, nesta situación a vosa mesura e o gran pavor que eu teño de vós, que sodes a mellor dona de cantas no mundo vin; e, se isto non me vale contra vós, señora fermosa, non coñezo hoxe outra razón con que eu me atreva a vos rogar por min.

(III) Mais a mesura, que tanto soe sempre valer, señora, a quen Deus lla quere dar, me valla contra vós, e o pesar que sinto, señora, por canto fun dicir, porque, miña señora, quen ten unha coita moi grande no corazón (esta) faille dicir algunha cousa para a que despois non sabe encontrar remedio, (1) como hoxe eu fago, e estou moi mal, porque, se me falta a vosa mesura, non hai outra saída, señora, agás morrer.

Metrics


Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10a 10c 10c 10a + 10d 10d 10a (= RM 161:30)

Encontros vocálicos: 12 miaquesto; 23 miassi

Notes


Text
  • 1

    O pronome vós (tamén no v. 7), como as restantes formas pronominais tónicas oblicuas (mí ~ min, ti, nós, vós, el ~ ela), pode aparecer como complemento directo sen preposición, como forma libre, con algunha frecuencia na lingua trobadoresca.

  • 4

    Con certa frecuencia aparece unha diferente opción temporal entre o Cancioneiro da Ajuda, que ofrece a forma verbal faz, presente histórico, fronte a fez, forma de pretérito no Cancioneiro da Biblioteca Nacional (véxase 130.10, 221.r1, 303.1); con todo, noutras pasaxes acontece exactamente ao contrario. Véxase nota a 193.3.

    Neste sentido, aínda sendo posíbel a lección de B, é desnecesaria a opción editorial de Michaëlis (e Spampinatto) en prol do pretérito, que quebra a fidelidade ao Cancioneiro da  Ajuda.

  • 7

    A confusión e/ou alternancia vi-oi (veer-oir) é frecuente na expresión trobadoresca, como mostra ben a aparición da lección <vy> en B face a <oi> en A (véxase nota a 486.1). Porén, nesta pasaxe é superior a lección de A, conforme indica a aparición de vi como palabra rimante no v. 11.

  • 10

    A lección de B nos vv. 10 (sodes a) e 15 (mais a) mostra claramente a dupla posibilidade de representación do encontro do artigo: a grafía coa directa asimilación (en A), fronte á manutención das unidades morfolóxicas (en B). Porén, en 210.8 as variantes prodúcense á inversa. Véxase nota a 139.2.

  • 11

    A lección de B, levemente diverxente de A, tamén sería posíbel: dona de quantas eu no mundo vi.

  • 14

    Como noutras ocasións, en B achamos maior tendencia á presenza de a como nexo preposicional de ousar co infinitivo (ous’a rogar). Véxase nota a 95.16.

  • 24

    A frase formularia non á i al ‘certamente, sen dúbida’ (tamén en 105.9 e 245.15) e mais non avera i al (1635.9), concorre con outras variantes moi próximas ao longo do corpus, como non á ja i al (só en 495.24) ou ja i al non á (941.7), e con outras similares do tipo u al non á, u non jaz al etc.

Search
    No results

    This site uses third-party cookies for analytical purposes to help us track and monitor how users navigate the site (e.g. which pages they visit). Remember that if you accept third-party cookies, you should delete them from your browser options or from the system provided by the third party in question.
    Click below to accept or to edit your cookie settings.

    SettingsAccept