I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 750 [= LPGP 522-523]); Littera (2016: I, 644).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 47); Machado & Machado (1949: I, 181-182); Rios Milhám (2017: I, 100).
6 morrer] moirer B 9 alongar] alongʷr B 13 prazer-m’-ia de morrer] prazer mha de moirer B
10 vos] vus Michaëlis 11 vos] vus Michaëlis 13 [eu] ante] ante [eu] Michaëlis : ante [nom] Littera
(I) Oxalá Deus me deixe recibir ben de vós, miña señora, e sentirme contento! Moito me pesa vivir porque vivo a pesar de vós, pero non podo facer outra cousa; mais praceríame morrer se Deus mo quixese así dispor, (II) porque eu non podo sufrir coita, señora, por ningunha outra cousa, porque me queredes privar de vos ver e de vivir convosco e de vos falar; nin Deus me pode quitar a coita sen eu morrer antes, porque non me quere conceder o voso ben.
Esquema métrico: 2 x 8a 8b 8a 8b 8a 8a 8b (= RM 60:2)
Encontros vocálicos: 7 mi-‿o
Sobre o carácter de verdadeira cantiga ateúda desta composición (non considerado nas edicións de Michaëlis e de Littera), con estrofas ligadas causalmente coa conxunción ca, véxase nota á cantiga 15.
O verbo gradoar ‘alegrarse, estar satisfeito, congratularse’, do lat. gratulāri, ten un uso limitado no corpus das cantigas: 824.1, 896.18, 1065.28, 1139.4, 1174.13, 1268.1. Ausente da produción prosística (véxase CGPA, s.v.), só existe unha atestación nas Cantigas de Santa Maria:
Ond’avẽo pois assy que en Beja, u morava
un ome casado ben con sa moller que amava,
almoxerife del Rey era el, e confiava
muit[o] en Santa Maria; mais avia gran tristura
Porque non podi’aver fillo de que gradoasse
e que pos sa mort’en seu aver erdeiro ficasse (CSM 224.25).
A grafía <prazer mha> de B indica, en principio, unha interpretación prazer-mi-á, en futuro; con todo, tal lectura levanta un problema de hipometría versal para alén de romper a consecutio temporum, que solicita a estrutura pospretérito (prazer-m’-ia, v. 6) - pretérito de subxuntivo (quisesse, v. 7). É por isto que, en liña con Michaëlis, optamos por considerar a existencia dun erro de copia en B (<mha>/<mia>).
O feito de que na única aparición de ante eu no corpus haxa sinalefa (71.25) aconsella anticipar o pronome (reconstruído) ao adverbio, como, por outra parte, é costume na lingua trobadoresca (166.22, 227.7, 1099.6 etc.). A opción de Littera, por outra banda, introduce unha negación que tamén condí co contexto; de calquera modo, do punto de vista paleográfico é máis factíbel a omisión de <eu> nunha secuencia <sen eu>.
Utilizamos cookies de terceiros con fins analíticos para poder coñecer os hábitos de navegación (por exemplo, páxinas visitadas). Lembre que, se aceptar cookies de terceiros, terá de as excluír das opcións do seu navegador ou do sistema ofrecido por terceiros.
Clique no botón correspondente para aceptar ou rexeitar as cookies:
Anterior
