I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 148-149); Ferreiro (1992: 91 [= LPGP 884]); Cohen (2003: 216); Littera (2016: II, 432).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 130); Braga (1878: 63); Machado & Machado (1953: IV, 24).
III. Antoloxías: Magalhães (2007: 94).
5 faça] faca B; mal] mal(s) V 7 naci] eu naçi BV 11 faç’e] faze V; morrer] moirer B 12 faria] fa B : mha V 14 faço] faco B 16 ca si] caassy BV 16 pois] pors B
5 e que] e[n] que Nunes 7 naci] eu naci Ferreiro 13 Ele quit’é] El é quite Nunes, Ferreiro, Cohen, Littera 16 ca sí] ca a si Nunes, Ferreiro
(I) O meu amigo non recibe de min outra cousa senón unha gran coita, que nunca lle falta, e, amiga, sáelle o corazón (do peito) por me ver; e dicídeme unha cousa: pois el me ama, aínda que eu lle faga mal, que faría se lle fixese ben?
(II) Desde que nacín nunca lle fixen nada pracenteiro e fíxenlle todo o mal que eu lle puiden facer, amiga; e quero saber de vós, pois este mal el non o ten por mal e eu lle fago mal e el quere morrer por min, que faría se lle fixese ben?
(III) El deixou outra señora por min e eu fágolle cada día peor, pero, amiga, ámame a min máis que a si mesmo ou que a calquera outra cousa; e xa que isto é así, que eu o trato mal e el me ten tal amor, que faría se lle fixese ben?
Esquema métrico: 3 x 10a 10a 10a 10b 10a 10B (= RM 13:25)
Ao longo do corpus das cantigas profanas detéctase a aparición dunha locución e que de carácter concesivo (‘aínda que’), ás veces emendada polos editores para en que (Nunes) por ser infrecuente no período medieval:
se poderia de vós aver ben,
e que fezes[s]’eu i pesar a quen
vós sabedes no vosso coraçon
que vos fez el muitas vezes pesar (402.6);quand’aqui chegar,
e que lh’eu falar non quiser,
muito terrá que baratou
mal porque tan muito tardou (729.4);E que me non pesass’a mí por al,
pesar-mi-á [én] muito por ũa ren: / ... (818.7);E que mi queirades valer,
ai coita do meu coraçon,
ben sei eu, se Deus mi perdon: / ... (885.6);e des oimais, quer se queixe, quer non,
e que se queixe, non mi pode dar
maior afan (1128.12).
De todos os xeitos, a existencia desa locución é confirmada polo seu uso noutras obras fóra do ámbito das cantigas:
E que [ed.: E, que] vos eu quisesse contar como el rei dom Rodrigo era vestido e da sua nobreza, certo eu nõ saberia dizer cõ verdade (Crónica Geral d’Espanha de 1344; Cintra 1952-1990: 330)
e que o fosse, foy-o de hũu mui nobre rrei (Fernão Lopes, Crónica de D. Fernando; Macchi 2004: 255).
A imposibilidade dunha sinalefa *que‿eu indica que máis unha vez o pronome persoal aparece espuriamente introducida no texto (cfr. a súa presenza no verso seguinte), como acontece con certa frecuencia ao longo do corpus trobadoresco: así se verifica nos apógrafos italianos (B vs. A: 74.5, 85.16, 177.9, 306.9; BV vs. A: 420.14 e 17; V vs. B: 1597.1), mais tamén, por exemplo, nunha ocasión en A (vs. B), en 228.7.
Fronte ás anteriores edicións, que segmentan <ele> como el é (quite), semella preferíbel a segmentación de <quite> en quit’é (Ele quit’é), de modo que o acento recae na 4ª sílaba do verso.
Igual que na expresión amar máis ca mí/min (nen al) non ten cabida a preposición a (véxase nota a 44.13), o mesmo ocorre en querer melhor ca mí/min (véxase tamén 177.22, 261.8-9, 530.4, 531.r, 549.7, 683.7, 1091.19), que tampouco recorre á preposición para introducir o complemento (cfr. notas a 44.13 e 243.16). É por isto que, tal como propuxo Cohen, emendamos a lección de BV (<caassy>), probabel lapso de copia inducido por assy; nótese, ademais, que a manutención da preposición esixiría unha inédita sinalefa *assi‿aven.
Utilizamos cookies de terceiros con fins analíticos para poder coñecer os hábitos de navegación (por exemplo, páxinas visitadas). Lembre que, se aceptar cookies de terceiros, terá de as excluír das opcións do seu navegador ou do sistema ofrecido por terceiros.
Clique no botón correspondente para aceptar ou rexeitar as cookies:
Anterior
