1244 [= RM 64,30]

Vossa menag’, amigo, non é ren

Joan Baveca

Notes

Texte

• 1

  O texto de Nunes, Voss’amẽaç(a), é produto dunha deficiente interpretación da lección dos manuscritos (<Vossamena ia migo> BV), xa corrixida a partir de Zilli: a menage, isto é, o xuramento de fidelidade (tirado da linguaxe feudal) é rendida tanto polo amigo (345.2), como polo trobador (980.22).

• 4

  A substitución da copulativa e por nen que Zilli propón é absolutamente desnecesaria.

• 5

  O substantivo ida, cando precedido de demostrativo, significa ‘vez, ocasión’ (cfr. tamén 493.10).

• 12

  A necesidade de integrar dúas sílabas métricas procede –xulgamos– da omisión no proceso de copia da preposición a para introducir o CI vós e mais de vos, neste caso perdido por haplografía ([a] vós [vos] foi sempre mester). A proposta de Cohen e de Littera (per qual <ben> vos foi sempre <mui> mester) é máis complexa e tamén máis difícil de xustificar do punto de vista paleográfico.

• 13

  Cohen omitiu a preposición a na perífrase verbal (deviades a fazer > deviades fazer) por non considerar a posibilidade da sinalefa mí‿a, que se rexistra noutras pasaxes. Cfr., por exemplo, e verdad’é per com’end’a mí‿aven (633.3).

  A forma verbal quer (P3 do presente indicativo, do lat. quaerĭt) formou historicamente diversos pronomes indefinidos, algúns deles exclusivos da lingua medieval, como que-quer ‘algo, calquera cousa, sexa o que for’, que tamén aparece noutras cantigas como tal pronome (24.23, 55.21, 238.23, 719.14, 887.21, 958.19) ou facendo parte da locución pronominal al que-quer ‘outra cousa calquera’ (141.12, 254.6, 684.9), que constitúe a versión positiva de al ren (véxase nota a 72.21) ou al nada (véxase nota a 708.16).