I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 339 [= LPGP 508]); Cohena (2003: 377); Littera (2016: I, 586); Cohenb (2016b: 15).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 259); Braga (1878: 141); Machado & Machado (1956: V, 223-224); Camargo et alii (1990: 37); Burgazzi (2015: 35).
III. Antoloxías: Nunes (1959: 305); Martín Gaite & Ruíz Tarazona (1972: 107); Álvarez Blázquez (1975: 95); Landeira Yrago (1975: 229); Arias Freixedo (2003: 522-523).
13 Muito me] E iuuy tome B : E muytome V
6 ve[e]ria] veria Nunes 9 E pero] E, pero Littera; m’aguardan que o [eu] non] m’aguardan que o non Nunes : me guardan que o [eu] non Cohena, Cohenb 13 Muito] E muito Nunes, Cohena, Cohenb 14 d[e] o] d’o Nunes
(I) Triste ando eu, belida, ben volo digo, porque non me deixan ver o meu amigo: pódenme agora encerrar, mais non me apartarán de o amar.
(II) Aínda que me maltrataron por el o outro día, fun a San Servando por ver se o vía: pódenme agora encerrar, mais non me apartarán de o amar.
(III) Aínda que me vixían para que eu non o vexa, isto non pode ser de ningunha maneira: pódenme agora encerrar, mais non me apartarán de o amar.
(1) Pódenme moito gardar, mais non me apartarán de o amar.
Esquema métrico: 3 x 11’a 11’a 7B 10B (= RM 37:34) + 7b 10b
Talvez San Servando se refira á ermida de San Servando, sita no lugar de Pazos, parroquia de Barxés, no concello ourensán de Muíños.
Fronte á posibilidade de e, pero, con independencia sintáctica das dúas conxuncións, optamos pola locución conxuntiva de valor concesivo e pero ‘aínda que’, de uso regular ao longo de corpus –cómpre sinalar, non obstante, que en bastantes ocorrencias é posíbel optar por unha ou outra lectura.
Por outra parte, a emenda de Cohen non é admisíbel (m'aguardan > me guardan), xa que aguardar é variante e sinónimo de guardar (véxase Glosario, s.v. aguardar).
Repárese na fiinda, un versión levemente modificada do refrán cunha ampla coincidencia formal e total identidade semántica.
No v. 13 é necesario omitir a copulativa e, que convertería en hipermétrico un verso que debe, necesariamente, ter a mesma medida que o primeiro verso do refrán. Neste sentido, a aparición adventicia da conxunción (e tamén a súa ausencia) no inicio de estrofa ou de fiinda é relativamente frecuente no corpus, onde existen diversas pasaxes en que, a partir do testemuño diverxente dos manuscritos se pode determinar con seguranza o carácter espurio da copulativa. Véxase, entre outros, B vs. A (66.14, 96.10, 128.14, 224.7, 241.22, 306.13, 312.5 e 13), A vs. B (129.28), A vs. BV (1236.10 e 16), B vs. V (851.12, 924.19, 950.7, 1631.7), V vs. B (740.10, 935.6, 1148.9). Noutros casos, a pesar da coincidencia na lección dos códices, existen razóns sintácticas, métricas ou doutro tipo que aconsellan a antecitada expunción.
Pola súa parte, no v. 14 debe restaurarse a vogal da preposición de, en coherencia co correspondente verso do refrán e, asemade, para obter a medida hendecasilábica do segmento en causa.
Fem servir cookies de tercers amb finalitats analítiques per poder conèixer els hàbits de navegació (per exemple, les pàgines visitades). Tingueu en compte que, si accepteu les cookies de tercers, haureu d'eliminar-les de les opcions del navegador o del sistema ofert per tercers.
Feu clic al botó corresponent per acceptar o rebutjar les cookies:
Anterior
